Ἐκοιμήθη τὴν Τετάρτη 12 Μαρτίου 2025 καὶ κηδεύτηκε τὴν ἑπομένη, ἕνα πιστὸ μέλος τῆς Ἐκκλησίας, ἕνας ἀκούραστος ἀδελφός. Ἕνας δίκαιος ἄνθρωπος, ἕνας ἐνάρετος χριστιανὸς καὶ οἰκογενειάρχης, ἕνας ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ, ὁ Γεώργιος Ξάφης. Ἡ στρατευομένη ἐκκλησία τὸν παραδίδει στὴν θριαμβεύουσα ποὺ βρίσκεται στὸν οὐρανό.
Ἀκοῦμε στὸν Ἀπόστολο τῆς ἐξοδίου ἀκολουθίας: «ἀδελφοί, οὐ θέλω ἡμᾶς ἀγνοεῖν περὶ τῶν κεκοιμημένων, ἵνα μὴ λυπῆσθε καθὼς καὶ οἱ λοιποὶ οἱ μὴ ἔχοντες ἐλπίδα...» (Α' Θεσσ. δ' 13) . Ἔτσι κι ἐμεῖς θλιβόμαστε γιὰ τὸν ἀποχωρισμὸ καὶ τὴν φυσικὴ ἀπουσία τοῦ ἀδελφοῦ μας, ἀλλὰ πιστεύουμε, ὅπως λέει στὴ συνέχεια ὁ Ἀπόστολος «...ὅτι Ἰησοῦς ἀπέθανε καὶ ἀνέστη, οὕτω καὶ ὁ Θεός τους κοιμηθέντας διὰ τοῦ Ἰησοῦ, ἄξει σὺν αὐτῷ» (Α' Θεσσ. δ' 14). Ἀκριβῶς αὐτό μᾶς παρηγορεῖ, διότι ὁ ἀοίδιμος ἀδελφός, ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ ἔζησε καὶ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ ἐκοιμήθῃ.
Ὅλη ἡ ζωή του ἦταν ἕνας συνεχὴς ἀγῶνας: ἀπὸ ἡλικίας 15 - 16 ἐτῶν ἐργαζόταν ὡς τεχνίτης λευκοσιδηρουργὸς γιὰ νὰ ἐξασφαλίσει τὰ πρὸς τὸ ζεῖν. Κατόπιν ἐπὶ διετία ἔφυγε γιὰ νὰ ἐργαστεῖ στὴ Γερμανία. Ἡ σκέψη του ὅμως καὶ ἡ ἀγάπη του πρὸς τὴν Πατρίδα καὶ τὴν Ἐκκλησία, δὲν τὸν ἄφησε νὰ μείνει περισσότερο ἐκεῖ. Ἐπιστρέφει καὶ δημιουργεῖ στὴν Κατερίνη, τὴν πρώτη μικρή του ἐπιχείρηση στὴν ὁδὸ Ξηρομερίτου καὶ κατόπιν μεγαλύτερη στὴν ὁδὸ Ἡφαίστου. Ἡ δημιουργικότητά του καὶ τὸ ἐπιχειρηματικό του πνεῦμα, τὸν ὁδηγεῖ στὸ ἑπόμενο βῆμα, τὴν ἵδρυση βιοτεχνίας ἡλιακῶν θερμοσιφώνων, πρωτοποριακὴ γιὰ τὴν ἐποχή του, μαζὶ μὲ τὸν ἀείμνηστο Χαράλαμπο Κουλούμογλου.
Ὅμως ὅλα αὐτὰ δὲν τὸν ἔκαναν νὰ ξεχάσει ὅτι «οὐκ ἐπ’ ἄρτῳ μόνο ζήσεται ἄνθρωπος». Ζεῖ μὲ πνεῦμα θυσιαστικὸ καὶ δοτικὸ γιὰ τοὺς ἄλλους. Συνδέεται μὲ τὸν Ἱεραπόστολο καὶ Ἱεροκήρυκα τότε τῆς Μητροπόλεώς μας, μακαριστό Ἀρχιμανδρίτη π. Χαρίτωνα Πνευματικάκι, καὶ γίνεται ἕνα ἀπὸ τὰ ἱδρυτικὰ μέλη τῆς ΓΕΧΑ Κατερίνης. Συμμετέχει ἀνελλιπῶς στὰ χαριτόβρυτα μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας μας, Ἐξομολόγηση καὶ Θεία Κοινωνία, κάτω ἀπὸ τὴν καθοδήγηση τοῦ πνευματικοῦ του. Ἦταν σὲ ὅλη του τὴ ζωὴ ἀγωνιστής, ὑπόδειγμα ἐντιμότητας, θυσίας, σεμνότητας καὶ ἀξιοθαύμαστης ὑπομονῆς. Ἁπλὸς καὶ ταπεινὸς στὴν καρδιά, πάντοτε ἐγκάρδιος, χωρὶς ἐπιτήδευση στὴ συμπεριφορά του, εὐχάριστος στὴν συναναστροφὴ μαζί του, μὲ τὰ ἀθῶα πειράγματα καὶ ἀστεία. Ὅλες τὶς δυσκολίες τὶς ξεπερνοῦσε μὲ τὸ ἀξεπέραστο χιοῦμορ του. Κέρδιζε τὴν ἀγάπη ὅλων ὅσοι ἔρχονταν σὲ ἐπαφὴ μαζί του. Ὅμως πάνω ἀπὸ ὅλα, ἦταν ἄνθρωπος πίστεως. Στὴν καρδιά του ἔκαιγε ἡ ἀνυπέρβλητη πίστη στὸν Θεὸ καὶ ἡ ἀπέραντη ἀγάπη στὴν Πατρίδα.
Ἡ προσφορά του στὸ ἔργο τῆς ΓΕΧΑ ἦταν πλούσια καὶ πολὺ σημαντική. Σὲ ὅλες τὶς ἐργασίες, εἴτε στὰ ἐντευκτήρια, εἴτε στὴν κατασκήνωση στὴ Βροντοῦ Πιερίας, ὁ κύριος Γιῶργος, πρῶτος. Μὲ τὶς γνώσεις του σὲ ὅλα τὰ τεχνικὰ θέματα, ἔδινε τὸν παλμὸ καὶ τὶς λύσεις. Ἐκτὸς ἀπὸ τὴν προσωπικὴ ἐργασία στὸ ἔργο τοῦ Θεοῦ, ἡ προσφορά του σὲ ὅλα τὰ ἔργα συνοδευόταν καὶ ἀπὸ πλούσια χρηματικὴ βοήθεια. Ἦταν πολὺ ἀνοιχτὸς σὲ ἐλεημοσύνες πρὸς τοὺς ἔχοντες ἀνάγκη ἀδελφοὺς καὶ στήριζε ἐπίσης οἰκονομικὰ τὴν Ἐξωτερικὴ Ἱεραποστολὴ στὴν Ἀφρική. Διετέλεσε ἐπὶ σειρὰ ἐτῶν μέλος τοῦ Διοικητικοῦ Συμβουλίου τῆς ΓΕΧΑ ἀπὸ τὴ θέση τοῦ Ἀντιπροέδρου, μαζὶ μὲ τὸν ἀείμνηστο Θεμιστοκλῆ Μπεϊνά. Ἦταν καὶ ἱεραπόστολος, ἀφοῦ διέδιδε γιὰ χρόνια καὶ ὅσο τοῦ ἐπέτρεπαν οἱ σωματικές του δυνάμεις, τὰ περιοδικὰ «Ὁ Σωτήρ», «Πρὸς τὴ νίκη» καὶ «Ἡ Δράση μας». Στὸ σπίτι τους γιὰ ἀρκετὰ χρόνια γινόταν κύκλος μελέτης Ἁγίας Γραφῆς γυναικῶν. Ἦταν θαυμαστὴ ἡ προσπάθειά του νὰ μεταφέρει κυκλάρχισσες κάθε ἑβδομάδα στὰ χωριὰ τῆς Πιερίας γιὰ νὰ κάνουν κύκλο μελέτης Ἁγίας Γραφῆς. Μᾶς δίδαξε τοὺς νεωτέρους μὲ τὸ παράδειγμά του: τὴν ὥρα τοῦ κύκλου, ὁ ἴδιος στὸ καφενεῖο τοῦ χωριοῦ μάζευε τοὺς ἄντρες γύρω του καὶ τοὺς μιλοῦσε γιὰ τὸν Χριστό! Συγκεκριμένα ἔλεγε: «ὁ κόσμος θέλει νὰ τοῦ μιλᾶμε γιὰ τὸν Χριστὸ γιατί δυστυχῶς ἔχει ἄγνοια». Ἡ δική του πνευματικὴ τροφοδοσία, ἐκτὸς ἀπὸ τὴ συμμετοχή του στὰ Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας μας, τὴν μελέτη περιοδικῶν καὶ βιβλίων, περιεῖχε καὶ τὴν ἀνελλιπῆ συμμετοχή του στὸν κύκλο μελέτης Ἁγίας Γραφῆς στὴ ΓΕΧΑ κάθε Πέμπτη βράδυ.
Ὁ Θεὸς εὐλόγησε μὲ δωρεὲς τὸν ἀκούραστο ἐργάτη του: μὲ τὴν εὐλογημένη σύζυγό του Παρθενόπη, ἀπέκτησαν 4 τέκνα ποὺ σταδιοδρομοῦν ἐπιτυχῶς στὴν κοινωνία της Κατερίνης, συνεχίζοντας καὶ ἐπεκτείνοντας τὴν ἐπιχείρηση τοῦ πατέρα τους. Ἐπίσης χάρηκε νὰ δεῖ ἐγγόνια καὶ δισέγγονα.
Στὰ τελευταῖα χρόνια τῆς ἐπιγείου ζωῆς του ὁ Κύριος ἐπέτρεψε δοκιμασία στὸν ἀδελφό μας: μετὰ ἀπὸ τροχαῖο ἀτύχημα παρέμεινε, εἴτε στὸ νοσοκομεῖο εἴτε στὸ σπίτι του, κλινήρης καὶ ἀνήμπορος. Ὁ ἀεικίνητος ἀδελφός μας, καθηλωμένος στὸ σπίτι του! Μεγάλη δοκιμασία τὴν ὁποία ὑπέμεινε ἀγόγγυστα ἔχοντας δίπλα του τὴν πολύτιμη σύζυγό του καὶ τὰ παιδιά του, ποὺ τοῦ προσέφεραν τὰ πάντα γιὰ τὴν ἀνακούφισή του. Ἔφυγε ἀπὸ κοντά μας πλήρης ἡμερῶν, ἕνας ἀκούραστος ἐργάτης τῆς ζωῆς, ἕνας ἐκλεκτὸς συνεργάτης στὸ ἔργο τοῦ Θεοῦ καὶ βαδίζει τὸν δρόμο τῆς αἰωνιότητας. Πάντα θὰ τὸν θυμόμαστε μὲ εὐγνωμοσύνη γιὰ ὅσα προσέφερε. Εἴμαστε σίγουροι πὼς θὰ ἀκούσει ἀπὸ τὸ στόμα τοῦ Χριστοῦ τὸν λόγο του: «εὖ δοῦλε ἀγαθὲ καὶ πιστέ... εἴσελθε εἰς τὴν χαρὰν τοῦ Κυρίου σου».
Καλό παράδεισο ἀξέχαστε συνεργάτη καὶ ἀδελφέ μας!
