Οἱ ὁδοιπόροι πού διασχίζουν τήν ἔρημο αναζητοῦν κάποια ὅαση. Να ξεκουραστοῦν, νά ξεδιψάσουν, νά ἀνακουφισθοῦν ἀπό τούς κόπους, να ἀνανεώσουν τίς δυνάμεις τους, γιά νά συνεχίσουν τήν πορεία τους. Ὅσοι βαδίζουμε τήν μακρά καί κατανυκτική πορεία τῆς Μ. Τεσσαρακοστῆς, ἔχουμε ἀνάγκη ἀπό μιά ὄαση πνευματική, ὅπου θά ξεκουρασθοῦμε καί θά ἐνισχυθοῦμε, γιά να συνεχίσουμε μέ νέες δυνάμεις τήν πορεία μας, μέχρι να φθάσουμε στο τέρμα, στη Μ. Ἑβδομάδα καί στό Πάσχα.
Στο μέσο ἀκριβῶς τῆς Μ. Τεσσαρακοστῆς μᾶς περιμένει μιά ὄαση. Τήν Κυριακή τῆς Σταυροπροσκυνήσεως ἡ Ἐκκλησία προβάλλει ἐνώπιόν μας «τό ζωηφόρον φυτόν, τόν Σταυρόν τόν πανάγιον», καί μᾶς καλεῖ νά τόν προσκυνήσουμε καί νά ξεκουραστοῦμε στη σκιά του. Γιά να πάρουμε δυνάμεις, νά ἀντλήσουμε Χάρι ἀπό τή θυσία τοῦ Γολγοθᾶ καί νά συνεχίσουμε μέ ἐπιτυχία τόν ἰδιαίτερο αγώνα αὐτῆς τῆς περιόδου.
Ὁ Σταυρός σ᾿ ὅλο τό μῆκος τῆς ἱστορίας
Ὁ Σταυρός τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἡ δύναμή μας, τό αήττητο τρόπαιο τῆς Ἐκκλησίας, τό ἀκαταμάχητο ὅπλο στόν ἀγώνα μας. Διότι, ὅπως γράφει ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ὁ Χριστός ἔσβησε τελείως τό εἰς βάρος μας χρεωστικό γραμμάτιο τῶν ἁμαρτιῶν μας, τό πῆρε ἀπό τή μέση καί τό κάρφωσε στον Σταυρό, ὅπου τό ἔσβησε μέ τό αἷμα Του. Ἐκεῖ, ἐπάνω στον Σταυρό, ἔγδυσε τις πονηρές δυνάμεις, τίς διαπόμπευσε καί τίς καταντρόπιασε μπροστά σ' ὅλο τόν πνευματικό κόσμο. Ὁ Σταυρός Του ἔγινε τό θριαμβευτικό ἅρμα τοῦ Νικητῆ, πάνω στό ὁποῖο ἔδεσε τούς δαίμονες καί τούς ἔσυρε νικημένους σε θριαμβευτική πομπή (βλ. Κολασ. β΄ 14-15).
Μ' αὐτά τά λόγια περιγράφει τήν περιφανή νίκη πού κατήγαγε ὁ Κύριος στόν Σταυρό ὁ μεγάλος Ἀπόστολος. Ὁ Σταυρός τοῦ Κυρίου ἀποτελεῖ κύριο θέμα τῆς διδασκαλίας του. Ὁ Σταυρός τοῦ Κυρίου εἶναι στερεωμένος στήν καρδιά τῆς Ἐκκλησίας. Εἶναι στο κέντρο τῆς ἱστορίας τοῦ κόσμου. Ἡ ἐποχή τοῦ Χριστοῦ τέμνει τήν ἱστορία, στήν πρό Χριστοῦ ἐποχή και στην μετά Χριστόν ἐποχή. Χωρίζει την Παλαιά ἀπό τήν Καινή Διαθήκη. Ὅλοι οἱ αἰῶνες πρίν ἀπό τόν Χριστο προσδοκοῦν τήν ἐποχή Του. Καί ὅλοι οἱ αἰῶνες μετά τόν Χριστό ἔχουν τήν ἀναφορά τους στο πρόσωπό Του καί Αὐτόν ἀτενίζουν διαρκῶς. Ὁ Ἐσταυρωμένος εἶναι τό κύριο καί κεντρικότερο πρόσωπο στήν ἱστορία τοῦ κόσμου. Γύρω ἀπό Αὐτόν χωρίζουν οἱ ἄνθρωποι. Αὐτός χωρίζει τήν ἱστορία. Ὁ Γολγοθᾶς εἶναι τό ὑψηλότερο σημεῖο τοῦ κόσμου. Ὁ Σταυρός τοῦ Χριστοῦ τό κέντρο του.
Ὁ σταυρός καί στήν καρδιά μας
Ὁ Σταυρός παντοῦ καί πάντοτε. Ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ πρός τόν ἄνθρωπο τον στήνει παντοῦ. Ἡ ἀγάπη του ἀνθρώπου πρός τόν Θεό πρέπει νά τόν στήσει καί κάπου ἀλλοῦ, ὅπου ὁ Θεός δέν παρεμβαίνει, διότι σέβεται τήν ἐλευθερία μας στήν καρδιά μας. Πῶς; Νά μελετοῦμε μέ σιωπή καί σέ ἀτμόσφαιρα προσευχῆς, στα βάθη τῆς ψυχῆς μας, τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καί τό μυστήριο τοῦ Σταυροῦ. Νά τό μελετοῦμε μέ πίστη, με συγκίνηση, με βαθύτατη εὐγνωμοσύνη. Προπάντων μέ ἀγάπη στόν ὑπέρ ἡμῶν παθόντα καί σταυρωθέντα Κύριο. Νά ἀγαπήσουμε τούς σταυρούς μας, τις θλίψεις, τίς δοκιμασίες, τίς ἀσθένειες, τίς δυσκολίες τοῦ ἀγώνα μας, ὅσα δυσάρεστα ἐπιτρέπει ὁ Θεός στη ζωή μας. Ὅλα τά ἐλαφρύνει ὁ Σταυρός τοῦ Κυρίου. Καί ὅλα μᾶς ὁδηγοῦν στήν αἰώνια σωτηρία μας, στήν ἀνάσταση καί στή ζωή. Να χρησιμοποιοῦμε τή δύναμη τοῦ Σταυροῦ στόν καθημερινό μας ἀγώνα, στις μάχες που δίνουμε στο πιό σπουδαῖο πεδίο μάχης στην καρδιά μας. Ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος ἀπευθύνεται στον εχθρό τῆς σωτηρίας μας, τόν διάβολο, καί τοῦ λέει: «Ὑποχώρησε λοιπόν, μή σε χτυπήσω μέ τόν Σταυρό, πού ὅλοι τόν τρέμουν. Τόν Σταυρό ἔχω στά μέλη μου, τόν Σταυρό στην πορεία μου, τόν Σταυρό στην καρδιά μου· ὁ Σταυρός εἶναι ἡ δόξα μου».
Συνεχίζουμε τήν κατανυκτική πορεία τῆς Μ.Τεσσαρακοστῆς. Συνεχίζουμε τούς ἀγῶνες μας πάνω στή γῆ, μέ τή δύναμη καί παρουσία τοῦ Σταυροῦ στή ζωή μας. Καί προσμένουμε άνάσταση: "Τόν Σταυρόν σου προσκυνοῦμεν, Δέσποτα, καί τήν ἁγίαν σου 'Ανάστασιν δοξάζομεν".
"Ἀναβαίνομεν εἰς Ἱεροσόλυμα"
Ἀρχιμ. Ἀστερίου Χατζηνικολάου