Μια "τρέλα" για τον Χριστό
ΖΑΚΧΑΙΟΣ ΗΤΑΝ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ, ΚΑΙ ΗΤΑΝ ΠΟΛΥ ΠΛΟΥΣΙΟΣ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΑΥΤΟΣ ΤΗΣ ΙΕΡΙΧΟΥΣ. ΤΟ επάγγελμά του ήταν τελώνης, δηλαδή έφορος, φοροεισπράκτορας. Πλούσιος ο Ζακχαίος και άνθρωπος της ανώτερης κοινωνικής τάξεως, από τους επισήμους της πόλεως εκείνης.
Είχε λοιπόν ο Ζακχαίος μια σφοδρή επιθυμία: Να δεί τον Χριστό, να Τον γνωρίσει.
Η ευκαιρία δόθηκε, όταν μια μέρα ο Χριστός περνούσε μέσα από την πόλη. Ήταν όμως τόσο το πλήθος και ο συνωστισμός γύρω από τον Κύριο, και επιπλέον ο Ζακχαίος κοντός στο ανάστημα, ώστε ήταν εντελώς αδύνατο και μόνο να δει το πρόσωπο του Διδασκάλου.
Και τι λοιπόν, έτσι θα χαθεί η ευκαιρία; Όχι βέβαια. Αστραπιαία συλλαμβάνει το σχέδιο. Ψάχνει ένα γύρο με τη ματιά του και αμέσως αρχίζει να τρέχει μπροστά στα έκπληκτα μάτια του κόσμου, που βλέπουν έναν άρχοντα του τόπου να προβαίνει σε παιδαριώδεις ενέργειες. Αυτόν δεν τον μέλει τίποτα. Φτάνει μπροστά σ' ένα δένδρο, αναδιπλώνει τα πολυτελή ρούχα του και αρχίζει να σκαρφαλώνει. Ε, αυτό ξεπερνάει κάθε μέτρο αξιοπρέπειας. Ο διευθυντής της Εφορίας να παιδιαρίζει έτσι! Ο κόσμος να τον βλέπει, άλλοι να σχολιάζουν, άλλοι να γελούν, άλλοι... κι αυτόν να μην τον νοιάζει τίποτε!
Έφτασε και ο Χριστός κάποια στιγμή στον τόπο εκείνο και σηκώνοντας το βλέμμα Του τού απηύθυνε τον λόγο:
- Ζακχαίε, κατέβα γρήγορα. Σήμερα θα μείνω σπίτι σου.
Κατέβηκε τρέχοντας ο αρχιτελώνης και υποδέχθηκε γεμάτος χαρά στο σπίτι του τον Κύριο των αγγέλων και των ανθρώπων.
Οι άλλοι, οι δήθεν θεοσεβείς της πόλης. Φαρισαίοι και οι οπαδοί τους, άρχισαν να μουρμουρίζουν με αγανάκτηση για την ενέργεια αυτή του Χριστού, να πάει να φιλοξενηθεί σε σπίτι αμαρτωλού ανθρώπου. Όμως τι μ' αυτό; Ούτε ο Χριστός ούτε ο Ζακχαίος τους έδωσαν σημασία. Ο τελευταίος, σαγηνευμένος απ' το πρόσωπο του Κυρίου, στάθηκε μπροστά Του, και με μια ωραία, υπεύθυνη, θαρραλέα διακήρυξη αποκήρυξε όλο το αμαρτωλό παρελθόν του και έδωσε την αρχή μια νέας ζωής στον εαυτό του και το σπίτι του.
Και ο οικτίρμων Κύριος βεβαίωσε το χαρμόσυνο γεγονός της σωτηρίας όλου του οίκου του αρχιτελώνη Ζακχαίου.
***
"προδραμὼν ἔμπροσθεν ἀνέβη ἐπὶ συκομορέαν"
Τί είναι η λαχτάρα για τον Χριστό! Σε όποια ψυχή εισχωρήσει, την κάνει "άλλη εξ' άλλης", την κάνει έξαλλη. Τη μεθά με μια μέθη ουράνια, τη γοητεύει, την ξεσηκώνει, δεν την αφήνει να ησυχάσει. Η ψυχή που έχει μεθύσει με το πνευματικό κρασί της αγάπης για τον Χριστό είναι έτοιμη να κάνει οποιαδήποτε θυσία προκειμένου να φθάσει πιο κοντά σ' Αυτόν.
Οι πρώτοι μαθητές Του άφησαν τα δίχτυα και τα ψάρια που είχαν πιάσει, και τους γονείς τους και τα σπίτια τους, και Τον ακολούθησαν. Ο Ματθαίος ο τελώνης παράτησε στη μέση τη δουλειά του, τα χρήματα πάνω στο τραπέζι, κι έγινε μαθητής Του. Η Σαμαρείτιδα πήγε να πάρει νερό στο πηγάδι και τελικά γύρισε πίσω στο χωριό της χωρίς τη στάμνα· τόσο την είχε συνεπάρει ο λόγος του Χριστού που ξέχασε όλα τα άλλα. Οι μυροφόρες γυναίκες, ενώ είχαν δει την τεράστια πέτρα που είχε φράξει τον Τάφο του Κυρίου, εντούτοις την άλλη μέρα πήγαιναν για να Τον αλείψουν με μύρα!...
Αληθινά, τι σου είναι η λαχτάρα για τον Χριστό! Μια άγια τρέλα.
Τρέλα για τους πολλούς, που δεν μπορούν να τα καταλάβουν αυτά και ειρωνεύονται, σχολιάζουν, υποβαθμίζουν στις συνειδήσεις τους όσους συμπεριφέρονται έτσι. "Τρέλα" και για σένα, που η αγάπη σου για τον Χριστό σ' έχει κάνει να κινείσαι σ' άλλες σφαίρες· να ζεις καταστάσεις που οι άλλοι δεν μπορούν να τις κατανοήσουν.
Όπως ο Ζακχαίος. Γι' αυτόν σα να μην υπήρχε ο κόσμος. Υπήρχε αυτός και ο Χριστός. Αυτόν περίμενε, Αυτόν συνάντησε, Αυτόν φιλοξένησε στο σπίτι του, Αυτόν υποδέχθηκε για πάντα στην καρδιά του.
Μέσα στους αλλοπρόσαλλους καιρούς μας μονάχα μια "τρέλα" θα μας σώσει. Μια "τρέλα" για τον Χριστό!
