ΚΑΘΩΣ ΕΙΣΕΡΧΟΜΑΣΤΕ ΣΤΟ ΣΤΑΔΙΟ ΤΩΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ ΤΗΣ Μ. ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗΣ, Η Ἐκκλησία µας ἔχει ὁρίσει νά διαβάζεται µιά εὐαγγελική περικοπή ἀπό τήν ἐπί τοῦ ὄρους ὁμιλία τοῦ Κυρίου, τή µεγάλη δηλαδή ἐκείνη ὁμιλία πού ὁ Χριστός ἀπηύθυνε πρός τούς µαθητές Του καί τόν πολύ λαό πού εἶχαν μαζευτεῖ ἐπάνω στό βουνό γιά νά Τόν ὀκούσουν.
Πολλά θέµατα εἶχε ἀναπτύξει ὁ Κύριος στήν ὁμιλία Του ἐκείνῃ. Τρία ἀπό αὐτά παρουσιάζονται στήν περικοπή. Ἄς τά παρακολουθήσουμε ὅπως ἐκτίθενται ἀπό τό πανάγιο στόμα Του:
«Ἐάν συγχωρεῖτε στούς ἀνθρώπους τά λάθη πού ἔκαναν εἰς βάρος σας, τότε καί ὁ Πατέρας σας ὁ οὐράνιος θά συγχωρήσει καί τά δικά σας ἁμαρτήματα. Ἐάν ὅμως δέν συγχωρήσετε τούς ἀνθρώπους πού σᾶς ἔβλαψαν, τότε οὔτε ὁ Πατέρας σας θά συγχωρήσει τίς δικές σας ἁμαρτίες πρός Ἐκεῖνον».
Καί συνεχίζει ὁ Κύριος τώρα µέ τό θέµα τῆς νηστείας:
«Κι ὅταν νηστεύετε, µή γίνεστε σκυθρωποί καί περίλυποι σάν τούς ὑποκριτές (Φαρισαίους). Διότι αὐτοί ἀλλοιώνουν τά πρόσωπά τους καί παίρνουν τήν ἔκφραση ἀνθρώπου καταβεβληµένου ἀπό τίς στερήσεις, γιά νά φανοῦν στούς ἀνθρώπους ὅτι νηστεύουν. Ἀληθινά σᾶς λέω ὅτι ἔχουν ἤδη πάρει ὁλοκληρωτικά τήν ἀμοιβή τους ἀπό τούς ἐπαίνους τῶν ἀνθρώπων.
Ἀντιθέτως ἐσύ, ὅταν νηστεύεις, ἄλειψε τό κεφάλι σου καί νίψε τό πρόσωπό σου, γιά νά δείχνεις χαρούμενος καί εὐδιάθετος καί νά µή φανεῖς στούς ἀνθρώπους ὅτι κάνεις κάτι σπουδαῖο µέ τό πού νηστεύεις. Ἡ νηστεία σου αὐτή νά φανεῖ µόνο στόν Πατέρα σου, πού βρίσκεται παρών καί ἐκεῖ πού δέν σέ βλέπει κανένας. Κι ὁ Πατέρας σου πού βλέπει στό κρυφά, θά σοῦ ἀποδώσει τόν ἔπαινο καί τήν ἀμοιβή σου στά φανερά».
Τό τρίτο πού θίγει ὁ Κύριος Ἰπσοῦς εἶναι τό θέµα τῆς ἀποθησαύρισης ἀπό τούς ἀνθρώπους:
«Μή μαζεύετε γιά τόν ἑαυτό σας θησαυρούς πάνω στή γῆ, ὅπου ὁ σκόρος καί ἡ σκουριά τούς ἀφανίζουν καί ὅπου οἱ κλέφτες τρυποῦν τούς τοίχους τῶν θησαυροφυλακίων καί τούς κλέβουν. Μαζεύετε γιά τόν ἑαυτό σας θησαυρούς στόν οὐρανό, ὅπου δέν ὑπάρχει τέτοιος κίνδυνος ἀπό φθορά καί κλοπή.
Τέτοιους θησαυρούς νά µαζεύετε, ὥστε καί ἡ καρδιά σας νά εἶναι προσκολληµένῃ στό Θεό καί στά οὐράνια. Διότι ὅπου εἶναι ὁ θησαυρός σας, ἐκεῖ θά εἶναι καί ἡ καρδιά σας».
***
«μή φανῇς τοῖς ἀνθρώποις... ἀλλά τῷ πατρί σου τῷ ἐν τῷ κρυπτῷ»
Θέατρο! Αὐτό ἔπαιζαν τότε οἱ Φαρισαῖοι μπροστά στούς ἀνθρώπους, Ὅτι καλό ἔκαναν, εἴτε νηστεία, εἴτε προσευχή, εἴτε ἐλεημοσύνη, τό ἔκαναν σάν ἐπίδειξη στά µάτια τῶν ἀνθρώπων, γιά νά ποῦν γί αὐτούς: «ΠωπώΙ Τί ἄνθρωποι εἶναι αὐτοί! Θεοσεβεῖς, καλοί, καλότατοι, ἅγιοι. Μπράβο τους, μπράβο τους!»
Τίποτε. Μηδέν. Αὐτή εἶναι ἡ ἀξιολόγηση τῶν ἔργων τους ἀπό τόν Κύριο. Ἄδικα καί τόσος κόπος καί στέρηση. Καμιά ἀνταπόδοση δέν ἔχουν νά περιμένουν ἀπό τόν δίκαιο Κριτή.
Διότι δέν φτάνει κανείς νά ἐπιτελεῖ καλά ἔργα: σημασία ἔχει καί πῶς τά ἐπιτελεῖ, µέ τί διαθέσεις, ἐσωτερικά ἐλατήρια. Μπορεῖ, γιά παράδειγµα, νά κάνεις κάπου µιά ἐλεημοσύνη. Ἀλλά νά τήν κάνεις ἔτσι, ὥστε ὅλοι νά σέ δοῦν, γιά νά σέ ἐπαινέσουν.'Ἠ νά βοηθήσεις κάποιον ἀνήμπορο συνάνθρωπό σου, ἀλλά νά φροντίσεις, ὅταν τό κάνεις αὐτό, νά βρίσκονται πολλοί τριγύρω γιά νά δοῦν καί νά σέ θαυμάσουν.
Ἔ, τότε, τό µόνο πού πέτυχες εἶναι ἕνα µεγάλο μηδενικό. Χαμένη ὅλη ἡ ἀρετή σου. Οἱ ἄνθρωποι μπορεῖ νά σοῦ ποῦνε «μπράβο», ἀλλά ὁ Θεός θά σέ ἀπορρίψει.
Κάν' το κρυφά τό καλό σου. Καί τότε ὁ οὐράνιος Πατέρας, πού βλέπει ὅτι γίνεται στά κρυφά, θά σοῦ δώσει ἀνταμοιβή καί ἔπαινο μπροστά ὄχι σέ λίγους ἀνθρώπους, ἀλλά στήν Παγκόσμια σύναξη ἀγγέλων καί ἀνθρώπων, στή Δευτέρα Παρουσία.
Καί ὁ ἔπαινος ἐκεῖνος, ἡ ἀνταμοιβή, ἡ δόξα, µέ ποιά ἀνθρώπινη μπορεῖ νά συγκριθεῖ;