«Εις μνημόσυνον αιώνιον έσται δίκαιος....»
Εκοιμήθη εν Κυρίω ο αγαπητός αδελφός και κατηχητής στη Γ.Ε.Χ.Α. Κατερίνης Λεωνίδας Μούγιο.
Στον απόηχο της πνευματικής ανατάσεως του Αγίου Δωδεκαημέρου, εψάλει σήμερα Τετάρτη 12 Ιανουαρίου 2022, στο Ναό της Αγίας Τριάδος Κατερίνης από τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη μας κ. Γεώργιο, η νεκρώσιμη ακολουθία για την ανάπαυση της ψυχής του πνευματικού μας αδερφού Λεωνίδα. Ο Πανάγαθος Θεός τον κάλεσε κοντά Του, μετά από δύο και πλέον χρόνια της δοκιμασίας της υγείας του, την οποία αντιμετώπισε με Ιώβεια υπομονή, για να τον στεφανώσει με τον αμαράντινο στέφανο της δόξης. Όσοι τον γνώρισαν και συνεργάστηκαν μαζί του, οι συμμαθητές του και οι φίλοι του, μόνο καλά και πολλά έχουν να καταθέσουν για την προσωπικότητα και τον χαρακτήρα του. Τα υπογράμμισε πολύ εύστοχα ο Σεβασμιώτατος στον επικήδειο λόγο που εκφώνησε στο τέλος της ακολουθίας, αναφερόμενος σε στιγμές προσωπικής επικοινωνίας και συνεργασίας, που είχε μαζί του, μια και διακόνησε στον «αμπελώνα» της Εκκλησίας ως κατηχητής της ενορίας της Αγ. Τριάδος και της Γ.Ε.Χ.Α.
Μ’ αυτά που γράφουμε, τα πολύ σύντομα και περιεκτικά, θα θέλαμε να σκιαγραφήσουμε λίγο αυτή την ωραία νεανική προσωπικότητα στο σύντομο -24 χρόνια- πέρασμά της , για να είναι παράδειγμά μας:
Υπήρξε καλός και αγαθός. Σε κάθε του συναναστροφή, η πραότητα και γλυκύτητα των λόγων του και το πλατύ χαμόγελό του, η ήρεμη, συνετή φυσιογνωμία του και η διακριτικότητά του αμέσως πρόδιδαν την αγαθή, αδόλευτη και γεμάτη αγάπη καρδιά του προς τους καλούς του τους γονείς, τα αδέλφια του και όλους τους συνανθρώπους του. Από όλους ήταν πολύ αγαπητός και ευπρόσδεκτος στην παρέα τους. Ο Λεωνίδας ποτέ δεν είχε εχθρούς. Γι αυτό και οι καλοί και πιστοί του φίλοι τον αποκαλούσαμε, λόγω και του όλου παρουσιαστικού του, «αγαθό γίγαντα»!
Υπήρξε αγωνιστής της πίστης και της αρετής. Από τα μαθητικά του χρόνια έμαθε να αγαπά και τον Χριστό και την πατρίδα μας, την Ελλάδα. Ως κατηχητόπουλο, με την καθοδήγηση του πνευματικού του πατέρα, έμαθε να αγωνίζεται σταθερά και με σύνεση κατά της αμαρτίας και του κακού. Με γνήσιο πατριωτικό πνεύμα συμμετείχε και πρωτοστατούσε σ’ όλες τις εθνικές εορταστικές εκδηλώσεις, και τελευταία, στα ιστορικά συλλαλητήρια για το μεγάλο θέμα της Μακεδονίας μας. Τον θυμόμαστε και τον καμαρώναμε: Με τι λεβεντιά και υπερηφάνεια κρατούσε πάντα ψηλά την αιματοβαμμένη Ελληνική σημαία! Παράλληλα, ως ιερόπαιδας και αργότερα ως κατηχητής στην ενορία του στην Αγία Τριάδα Κατερίνης και στη ΓΕΧΑ, πολιτεύτηκε με συνέπεια ως χαρούμενος και άοκνος εργάτης της Εκκλησίας, καθοδηγώντας τις αθώες και άδολες ψυχές των μικρών παιδιών του Δημοτικού Σχολείου, όχι μόνο με τα λόγια του, αλλά και την γνησιότητα των πράξεών του, διακονώντας με προθυμία και ανιδιοτέλεια, όπου τον καλούσε το καθήκον στην ενορία, στη ΓΕΧΑ και στην αγαπημένη μας κατασκήνωση στη Βροντού, που την υπεραγαπούσε. Σκιρτούσε η καρδιά του κάθε φορά που ανεβαίναμε στον αγιασμένο αυτό τόπο, που η αγάπη για τους νέους του μακαριστού πατρός Χαρίτωνος Πνευματικάκι δημιούργησε, είτε για διάφορες εργασίες είτε για άλλες πνευματικές ευκαιρίες, εξόχως δε το καλοκαίρι, στις κατασκηνωτικές περιόδους λειτουργίας της.
Τακτικός στη μυστηριακή εκκλησιαστική ζωή. Ανελλιπής ο τακτικός και συνειδητός εκκλησιασμός και η συμμετοχή του, μέχρι την τελευταία στιγμή, στα ζωοποιά μυστήρια της εξομολογήσεως και Θείας Κοινωνίας. Στο πετραχήλι του πνευματικού του εναπόθετε με εμπιστοσύνη τα προβλήματά του, τις ανησυχίες του και τις δυσκολίες της πνευματικής ζωής. Και στη συνέχεια, με το Άγιο Ποτήριο της Θείας Κοινωνίας ετοιμάζονταν για την «αιώνιον ζωήν». Γι’ αυτό, και στον καιρό της δοκιμασίας της υγείας του, ακολουθώντας πιστά τις οδηγίες του θεράποντος ιατρού, εμπιστεύτηκε την έκβαση της υγείας του στα χέρια του Θεού προσευχητικά και υπομονετικά, χωρίς γογγυσμό και απόγνωση.
Πλέον, αναπαυμένος προχωρά στην Βασιλεία των Ουρανών για να ζήσει εκεί τα αιώνια Χριστούγεννα και τα αιώνια Θεοφάνεια υμνώντας μαζί με τους Αγγέλους το όνομα του Αγίου Τριαδικού Θεού. Μας αφήνει ως παρακαταθήκη το ζωντανό παράδειγμα ενός νέου ανθρώπου, που καταφέρνει από τα εφηβικά του χρόνια να αγαπήσει πολύ τον Θεό και τον συνάνθρωπο. Και γίνεται πλέον πρεσβευτής για όλους εμάς που τον αγαπήσαμε, στο θρόνο του Θεού.
Αξιομακάριστε και αείμνηστε αδερφέ, αξέχαστε φίλε και συνεργάτη Λεωνίδα, σου ευχόμαστε καλή ανάσταση και καλή αντάμωση.
Αιωνία σου η μνήμη!
ΓΕΧΑ ΚΑΤΕΡΙΝΗΣ
***
ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΖΕΙΣ
Εκεί ψηλά στους ουρανούς
βιάστηκες να ανέβεις,
να ‘σαι φύλακας - άγγελος
για να μας προστατεύεις!
Και με τη Χάρη του Θεού
κι ατέλειωτη ευλογία,
θα ‘χεις περίσσεια δύναμη
στη νέα σου πορεία!
Θα βλέπεις κάθε σκέψη μας
και κάθε κίνηση μας,
και θα προσεύχεσαι για ‘μας
και τη συνείδησή μας!
Θα ‘σαι συνοδοιπόρος μας
σ’ όλα τα βήματά μας,
και θα μοιράζεσαι με ‘μας
τη λύπη, τη χαρά μας!
Σ’ αυτό το διάβα της ζωής
που είναι όλο εκπλήξεις,
θα ‘χεις πάντα τον τρόπο σου
γλυκά να μας στηρίξεις!
Γιατί οι φίλοι οι καλοί
για πάντα φίλοι μένουν,
και στην αιώνια ζωή
πάλι κοντά μας μένουν.
Αυτά τα λόγια φίλε μου
πάντα να τα θυμάσαι,
είναι τα λόγια μιας καρδιάς
που κλαίει όταν κοιμάσαι!
Είναι το κλάμα όμως αυτό
γεμάτο από ελπίδα,
γιατί στα χέρια του Θεού
λάμπεις σαν ηλιαχτίδα!
Βλέπεις Αυτός το θέλησε
μια θέση να σου δώσει,
στου Παραδείσου τη μεριά
για να σε καμαρώσει!
Καλό ταξίδι φίλε μας,
θα σε ‘χουμε πάντα στην καρδιά μας!
Με παντοτινή αγάπη
τα φιλαράκια σου από την Γ.Ε.Χ.Α.
Αφιερωμένο εξαιρετικά στο πιο γενναίο και δυνατό «λιοντάρι», σε ‘σένα Λεωνίδα!
12-01-2022