Από σήμερα (Κυριακή προ της Χριστού Γεννήσεως) μπαίνουμε αληθινά στο μυστήριο των Χριστουγέννων. Η σημερινή ακολουθία κρύβει μεγάλους θησαυρούς.
Αφενός μας θυμίζει όλα όσα προηγήθηκαν, όλο αυτό το σχέδιο του Θεού που οδήγησε στη Γέννηση του Χριστού στη Βηθλεέμ. Το απλό γεγονός ότι γεννήθηκε στη Βηθλεέμ (με την ευκαιρία της απογραφής που είχε διατάξει ο ηγεμών της Ιουδαίας) φανερώνει σαφώς την ιδιότητά Του ως υιού Δαυίδ, κληρονόμου όλων αυτών των γενεών που προηγήθηκαν, όλων αυτών των βασιλέων του Ισραήλ, όλων αυτών των Πατριαρχών οι οποίοι από Αβραάμ οριοθετούσαν το σχέδιο του Θεού διά μέσου των αιώνων, το σχέδιο αυτό που έπρεπε να καταλήξει στη Γέννηση του θείου Βρέφους στη φάτνη της Βηθλεέμ.
Θα πρέπει να μένουμε έκπληκτοι με τον τρόπο που κύλησε το σχέδιο του Θεού, ένα σχέδιο που φανερώνεται με μια εκπληκτική ενότητα διά μέσου των αιώνων.
Ταυτόχρονα όμως μαζί με το θάμβος μπροστά στο όλο έργο του Κυρίου που ολοκληρώθηκε εν χρόνω οφείλουμε να σκεφθούμε ότι τιμώντας το μέσα στη Θεία Λατρεία καθίσταται αληθινά επίκαιρο για μας. Η Γέννηση του Χριστού αυτές τις ημέρες των Χριστουγέννων ξαναγίνεται όσο ποτέ άλλοτε κάτι που συμβαίνει μέσα μας· πρέπει να υποδεχθούμε τον Χριστό στην καρδιά μας, για να μεταμορφωθούμε εν Αυτώ, για να εξαφανίζεται όλο και περισσότερο το εγώ μας, ο παλαιός εαυτός μας, για να ζει όλο και περισσότερο ο Χριστός μέσα μας. Καλούμαστε να γίνουμε ένα μαζί Του και να ξαναζήσουμε στην πνευματική μας ζωή το μυστήριο του Χριστού, όπως το θεωρούμε στα Ευαγγέλια.
Οφείλουμε να ανοίξουμε την καρδιά μας, για να Τον δεχθεί μέσα, να υποδεχθούμε τη χάρη, τις άκτιστες ενέργειες του αναστημένου Χριστού, ο οποίος έρχεται να ανανεώσει μέσα μας το μυστήριο της Γεννήσεώς Του, ώστε όλη μας η ζωή να είναι μετοχή στο μυστήριο του θανάτου και της Αναστάσεώς Του.
Ποτέ δεν θα έχουμε αρκετή επίγνωση του γεγονότος ότι όλη μας η ζωή οφείλει να γίνει, κατά τον λόγο του αποστόλου Παύλου, η ζωή του Χριστού μέσα μας. Πρέπει όλο και περισσότερο να μπορούμε να λέμε μαζί του: «ζω δε ουκέτι εγώ, ζη δε εν εμοί Χριστός» (Γαλ. β΄ 20). Μακάρι την πρωτοβουλία στη ζωή μας να μην την παίρνει το εγώ, ούτε το θέλημά μας, αλλά να παραμένουμε εκεί εντελώς διαθέσιμοι, εντελώς διαυγείς στην εν Χριστώ ζωή, στην παρουσία εκείνη που πρέπει να ακτινοβολεί σε όλο μας το είναι.
Τις μέρες αυτές των Χριστουγέννων ας μελετήσουμε όλα τα γεγονότα της Γεννήσεως του Χριστού και της παιδικής Του ηλικίας· όλα αυτά δεν μπορεί παρά να μας οδηγήσουν στο να συνειδητοποιήσουμε καλύτερα πως πρέπει να προσπαθούμε να τα βιώνουμε μέσα μας. Αν ο Χριστός φανερώνεται ως παιδί, το γεγονός αυτό έχει βαθύτερη σημασία. Δεν σημαίνει μόνο ότι έπρεπε απλά να γεννηθεί κατ’ αυτό τον τρόπο, ως παιδί, για να μπορέσει μετά να μεγαλώσει, να γίνει ενήλικας, να ζήσει, να πεθάνει, να αναστηθεί για χάρη μας.
Όλο αυτό το μυστήριο της ταπεινώσεως, της πτωχείας, της προσφοράς του Εαυτού Του διδάσκει τους ανθρώπους με υπερβατικό τρόπο, με τρόπο που δεν μπορούμε βεβαίως επαρκώς να εκφράσουμε, ο οποίος όμως διανοίγεται σαν παράθυρο που μας επιτρέπει και από εδώ ακόμη να αισθανόμαστε θάμβος ενώπιον όσων μπορούμε να αντιληφθούμε.
Είθε, λοιπόν, κατά την περίοδο αυτή των Χριστουγέννων να αντηχούν στην καρδιά μας όλα αυτά τα θαυμαστά κείμενα των Ευαγγελίων και να μας μεταμορφώσουν με το φως που εκπέμπουν.
Δόξα τω Πατρί και τω Υιώ και τω Αγίω Πνεύματι. Αμήν.