Ευαγγελικό Ανάγνωσμα Κυριακής 10 Ιουλίου 2021, Γ' Ματθαίου (Ματθ. Ϛ΄ 22-33)
Εἶπεν ὁ
Κύριος· Ὁ λύχνος τοῦ σώματός ἐστιν ὁ ὀφθαλμός· ἐὰν οὖν ὁ ὀφθαλμός σου ἁπλοῦς ᾖ,
ὅλον τὸ σῶμά σου φωτεινὸν ἔσται· 23 ἐὰν δὲ ὁ ὀφθαλμός σου πονηρὸς ᾖ, ὅλον τὸ σῶμά
σου σκοτεινὸν ἔσται. Εἰ οὖν τὸ φῶς τὸ ἐν σοὶ, σκότος ἐστί, τὸ σκότος πόσον; 24 Οὐδεὶς
δύναται δυσὶ κυρίοις δουλεύειν· ἢ γὰρ τὸν ἕνα μισήσει καὶ τὸν ἕτερον ἀγαπήσει· ἢ
ἑνὸς ἀνθέξεται καὶ τοῦ ἑτέρου καταφρονήσει· οὐ δύνασθε Θεῷ δουλεύειν καὶ μαμωνᾷ.
25 Διὰ τοῦτο λέγω ὑμῖν, μὴ μεριμνᾶτε τῇ ψυχῇ ὑμῶν, τί φάγητε καὶ τί πίητε· μηδὲ
τῷ σώματι ὑμῶν, τί ἐνδύσησθε· οὐχὶ ἡ ψυχὴ πλεῖόν ἐστιν τῆς τροφῆς, καὶ τὸ σῶμα
τοῦ ἐνδύματος; 26 Ἐμβλέψατε εἰς τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ, ὅτι οὐ σπείρουσιν, οὐδὲ
θερίζουσιν, οὐδὲ συνάγουσιν εἰς ἀποθήκας, καὶ ὁ Πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος τρέφει αὐτά·
οὐχ ὑμεῖς μᾶλλον διαφέρετε αὐτῶν; 27 Τίς δὲ ἐξ ὑμῶν μεριμνῶν δύναται προσθεῖναι ἐπὶ
τὴν ἡλικίαν αὐτοῦ πῆχυν ἕνα; 28 Καὶ περὶ ἐνδύματος τί μεριμνᾶτε; Καταμάθετε τὰ
κρίνα τοῦ ἀγροῦ πῶς αὐξάνει· οὐ κοπιᾷ, οὐδὲ νήθει· 29 Λέγω δὲ ὑμῖν, ὅτι οὐδὲ
Σολομὼν ἐν πάσῃ τῇ δόξῃ αὐτοῦ περιεβάλετο ὡς ἓν τούτων. 30 Εἰ δὲ τὸν χόρτον τοῦ ἀγροῦ,
σήμερον ὄντα, καὶ αὔριον εἰς κλίβανον βαλλόμενον, ὁ Θεὸς οὕτως ἀμφιέννυσιν, οὐ
πολλῷ μᾶλλον ὑμᾶς, ὀλιγόπιστοι; 31 Μὴ οὖν μεριμνήσητε, λέγοντες· Τί φάγωμεν, ἤ τί
πίωμεν, ἤ τί περιβαλώμεθα; 32 Πάντα γὰρ ταῦτα τὰ ἔθνη ἐπιζητεῖ· οἶδεν γὰρ ὁ Πατὴρ
ὑμῶν ὁ οὐράνιος, ὅτι χρῄζετε τούτων ἁπάντων. 33 Ζητεῖτε δὲ πρῶτον τὴν βασιλείαν τοῦ
Θεοῦ, καὶ τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν.
***
-Σηκώστε το βλέμμα σας στον ουρανό και παρατηρήστε τα πουλιά...
-Πλησιάστε και βυθίστε τη ματιά σας μέσα στα αγριολούλουδα...
Ο Κύριος μιλάει. Ο Δημιουργός του σύμπαντος. Ο Θεός του παντός. Αυτό που έγινε άνθρωπος σαν κι εμάς και ήρθε ανάμεσά μας, κρύβοντας τη φοβερή μεγαλοπρέπεια της δόξας Του, το εκτυφλωτικό θεϊκό Του μεγαλείο, για να μας πει πόσο μας αγαπά και πόσο πολύ φροντίζει για μας και ενδιαφέρεται για τον καθένα ξεχωριστά.
Αυτός λοιπόν, για να μας δείξει τη στοργή Του τη θεϊκή, δεν μας μίλησε φιλοσοφικά και δυσνόητα, αλλά τόσο απλά και κατανοητά, ώστε να Τον καταλαβαίνει κι ένα μικρό παιδάκι!
Και τι μας είπε;
Να κοιτάξουμε προσεκτικά τα πουλιά και τα λουλούδια.
Άραγε έχουμε το βλέμμα ενός μικρού παιδιού για να καταλάβουμε τι λέει ο Χριστός μας και να χαρούμε με όση χαρά κάνει το παιδί, όταν δει μπροστά του ένα πουλάκι να παίρνει με το ράμφος του από τη γη ένα σπυρί και να πετά μακριά, ή όταν κόβει ένα κρινάκι του αγρού και το προσφέρει στη μανούλα του;...
"Γι' αυτό σας λέω, μην αγωνιάτε για τη ζωή σας τι θα φάτε και τι θα πιείτε, ούτε για το σώμα σας τι θα ντυθείτε. Η ζωή δεν είναι πάνω απ' την τροφή, και το σώμα απ' το ένδυμα; Αν ο Θεός είναι Αυτός που σας έδωσε τα ανώτερα, δεν θα σας δώσει και τα δευτερότερα;...".
Ο Κύριος ομιλεί πάνω στο όρος, και όλος ο λαός είναι καθισμένος στο χορτάρι, το κεντημένο με αγριολούλουδα, και ακούει. Κάποια στιγμή κάνει ίσως την εμφάνισή του ένα σμάρι πουλιών στον ουρανό.
"...Κοιτάξτε τα πετεινά του ουρανού και δείτε ότι αυτά ούτε σπέρνουν, ούτε θερίζουν, ούτε μαζεύουν σε αποθήκες. Κι όμως ο Πατέρας σας ο επουράνιος τα τρέφει. Εσείς δεν αξίζετε πολύ περισσότερα από αυτά;...
Και για ένδυμα γιατί ανησυχείτε; Παρατηρήστε τα αγριολούλουδα, πώς μεγαλώνουν. Δεν κοπιάζουν ούτε ετοιμάζουν τη στολή τους. Και σας διαβεβαιώνω ότι ούτε ο μεγαλοπρεπής εκείνος Σολομώντας, με όλη τη βασιλική του δόξα, δεν φόρεσε τόσο ωραίο και τέλειο φόρεμα σαν αυτό που φοράει ένα τέτοιο λουλούδι. Αν λοιπόν το εφήμερο χορτάρι της γης ο Θεός έτσι το ντύνει, δεν θα το κάνει αυτό πολύ περισσότερο για σας, ολιγόπιστοι άνθρωποι;... Εσείς κυρίως να ζητάτε από τον Θεό τη Βασιλεία Του και την αρετή, και όλα τα άλλα θα σας δοθούν από Εκείνον".
Τι στοργικά, αλήθεια, λόγια! Πόση ανακούφιση, δροσιά, τρυφεράδα δεν απλώνουν στην ψυχή του ανθρώπου! Λόγια με τα οποία ο ύψιστος Θεός μας, ο Δημιουργός και Προνοητής όλους του κόσμου, μας διαβεβαιώνει ότι δεν πρόκεται ποτέ να μας εγκαταλείψει, ότι η στοργική Του ματιά βρίσκεται διαρκώς επάνω μας και παρακολουθεί την πορεία μας και τι ανάγκες έχουμε κάθε στιγμή. Και ότι πάντοτε θα μας δίνει ό,τι χρειαζόμαστε...
Αρκεί εμείς να έχουμε την απλότητα και την εξάρτηση που έχει το μικρό παιδί από τη μητέρα του. Το παιδί, που άλλη ευτυχία δεν έχει από το να νιώθει το στοργικό της βλέμμα επάνω του να το παρακολουθεί διαρκώς.
Και γι' αυτό μπορεί να τρέψει στα λιβάδια και να χαίρεται παίζοντας με τα πουλιά και λουλούδια...