Την Αγία και Μεγάλη Τρίτη στις ενορίες τελείται το πρωί η θεία Λειτουργία των Προηγιασμένων Τιμίων Δώρων, ενώ το βράδυ ο Όρθρος της Μ.Τετάρτης.
Στην πρωινή Ακολουθία μάς υπενθυμίζονται ξανά όσα ακούσαμε το προηγούμενο βράδυ: τις παραβολές των δέκα παρθένων και των ταλάντων, καθώς και τη Δευτέρα Παρουσία. Ιδιαιτέρως όμως, με την κοινωνία του αχράντου Σώματος και του τιμίου Αίματος του Κυρίου, η αγία μας Εκκλησία θέλει να μας οδηγήσει στη βαθύτερη βίωση του Πάθους και της Αναστάσεως του, βίωση με την οποία επιτυγχάνεται η ένωσή μας μαζί του.
Στην βραδινή Ακολουθία (Όρθρος Μ.Τετάρτης) οι ιεροί Πατέρες θέσπισαν να θυμόμαστε τη γυναίκα που άλειψε με μύρο τον Κύριο, διότι η πράξη της αυτή έγινε λίγο πριν από το σωτήριο Πάθος του.
Σύμφωνα με την ευαγγελική διήγηση, καθώς ανέβαινε ο Κύριος στα Ιεροσόλυμα και βρέθηκε στο σπίτι του Σίμωνα του λεπρού, πλησίασε τον Κύριο μια γυναίκα κι άρχισε να χύνει πάνω στο κεφάλι του πολύτιμο και πανάκριβο μύρο. Τότε όμως οι μαθητές άρχισαν να τη μαλώνουν και περισσότερο ο Ιούδας. Αλλά τους διέκοψε ο Κύριος και τους είπε να μην την ανακόψουν από τον καλό σκοπό της. Συνδύασε την πράξη της αυτή με τον ενταφιασμό του, αποτρέποντας έτσι έμμεσα τον Ιούδα από την προδοσία. Διαβεβαίωσε τους μαθητές του ότι η θεάρεστη αυτή πράξη της γυναίκας θα διακηρύττεται παντού, σε όλη την οικουμένη, μέσα στους αιώνες.
Η ιερή υμνωδία της ημέρας με αφορμή την ευαγγελική διήγηση συσχετίζει αριστοτεχνικά τη γυναίκα αυτή με την αμαρτωλή γυναίκα που αναφέρεται στο κατά Λουκάν ευαγγέλιο (ζ' 36-50). Αντιπαραβάλλει έτσι και συγκρίνει την πρώην διαβόητη πόρνη με τον Ιούδα, τον μαθητή που πρόδωσε τον Κύριο. Αφενός μεν εξαίρει τη μετάνοια της πρώτης, η οποία τελικά δικαιώνεται, αφετέρου στιγματίζει την αχαριστία και την αμέλεια του εκλεκτού μαθητή, ο οποίος τελικά γίνεται προδότης και χάνει την ψυχή του.
Από τη μία πλευρά περιγράφει πανέμορφα την απερίγραπτη στοργή του Κυρίου προς τους μετανιωμένους αμαρτωλούς με το παράδειγμα της γυναίκας αυτής, που πλησίασε τον Χριστό αμαρτωλή κι έφυγε δικαιωμένη, πήγε δούλη του διαβόλου και των σαρκικών παθών της κι έφυγε απελευθερωμένη από τον Χριστό. Από την άλλη, σκιαγραφεί τον κίνδυνο που διατρέχει κάθε πιστός ο οποίος ζει μεν μέσα στην Εκκλησία, αλλά όχι με πνεύμα μετάνοιας και συντριβής και διαρκή αγώνα εναντίον των παθών του.
Η Εκκλησία λοιπόν με τα ιερά αναγνώσματα και την υμνολογία της σημερινής ημέρας, μας προτρέπει σε μετάνοια, τονίζοντας ότι κάθε αμαρτωλός λαμβάνει την άφεση και τη σωτηρία από τον Κύριο όταν με ταπείνωση και συντριβή προστρέχει κοντά του.
