"Καί σύ Βηθλεέμ γῆ Ἰούδα οὐδαμῶς ἐλαχίστη εἶ ἐν τοῖς ἡγεμόσιν Ἰούδα∙ ἐκ σοῦ γάρ ἐξελεύσεται ἡγούμενος, ὅστις ποιμανεῖ τόν λαόν μου τόν Ἰσραήλ" (Ματθ. β' 6).
Πόσοι αἰῶνες χωρίζουν τά δύο αὐτά ἔνδροξα μέρη, Ἐδέμ καί Βηθλεέμ!
Πόσες ἀντιθέσεις μεταξύ τους!
Ὅμως καί πόση συγγένεια τά ἑνώνει!
Στήν Ἐδέμ εἶδε τό φῶς τῆς ἡμέρα τό ἀνθρώπινο δράμα, ἡ πτῶσις!
Στή Βηθλεέμ ἡ ἀρχή τῆς λύσεώς του.
Στήν Ἐδέμ ὁ προπάτοράς μας Ἀδάμ ἐτοποθετήθηκε ἀπό τόν Πλάστη του βασιλιάς καί κυρίαρχος τῆς κτίσεως. Ὅμως ἐκεῖ ἔπεσε καί τά ἔχασε ὅλα!
Στή Βηθλεέμ ἐγεννήθηκε ὁ νέος Ἀδάμ, γιά νά σηκώση τόν προπάτορα πού ἔπεσε.
Στήν Ἐδέμ ἡ Εὔα ἔφαγε τόν ἀπηγορευμένο καρπό, πού ἐδηλητηρίασε καί ἐθανάτωσε τό ἀνθρώπινο γένος.
Στή Βηθλεέμ ἡ νέα Εὔα ἐγέννησε Ἐκεῖνον, πού ἔδωε τό φάρμακο τῆς σωτηρίας γιά τό ἀνθρώπινο γένος.
Ἀπό τήν Ἐδέμ ἡ ἐξορία τοῦ ἀνθρώπου.
Ἀπό τή Βηθλεέμ ὁ ἐπαναπατρισμός, ἡ σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου.
Ἡ Ἐδέμ εἶναι ὁ παράδεισος, πού ἔχασε ὁ ἄνθρωπος.
Ἡ Βηθλεέμ εἶναι ὁ δρόμος, πού ὡδήγησε τόν ἄνθρωπο στόν νέο παράδεισο, τόν οὐράνιο.
Στήν Ἐδέμ παρουσιάστηκε ὁ πανοῦργος ὄφις, πού ἐξηπάτησε τήν προμήτορά μας Εὔα.
Στή Βηθλέεμ ἐγεννήθηκε Τό σπέρμα τῆς γυναικός, πού συνέτριψε τήν κεφαλή τοῦ πανούργου ὄφεως.
Ἡ Ἐδέμ μᾶς ἀπεμάκρυνε ἀπό τόν Θεό.
Ἡ Βηθλεέμ μᾶς ἐπλησίασε στόν Θεό.
Ἡ Ἐδέμ μᾶς ἐγέννησε.
Ἡ Βηθλεέμ μᾶς ἀναγέννησε.
Ἡ Ἐδέμ ἔκλεισε τόν οὐρανό
Ἡ Βηθλεέμ ἔδωσε τό κλειδί, πού ἄνοιξε ὁ οὐρανός.
Στήν Ἐδέμ ἔχυσε ὁ Θεός πλούσια τήν ἀγάπη του γιά τή δημιουργία τοῦ πλάσματός του.
Στήν Βηθλεέμ ὁ Θεός ἔχυσε πλουσιώτερα τήν ἄπειρο ἀγάπη του γιά τήν ἀναδημιουργία τοῦ δημιουργήματός του.
Στήν Ἐδέμ "ἐψεύσθη πάλαι Ἀδάμ καί Θεός ἐπιθυμήσας οὐ γέγονεν".
Στή Βηθλεέμ "ἄνθρωπος γίνεται Θεός, ἵνα Θεόν τόν Ἀδάμ ἀπεργάσηται" (Μ. Ἀθανάσιος).
Στήν Ἐδέμ ἀκούστηκαν γιά πρώτη φορά οἱ καμπάνες τῶν Χριστουγέννων, πού προμηνοῦσαν τόν ἐρχομό τοῦ Λυτρωτῆ.
Στή Βηθλεέμ ἐκτύπησαν οἱ καμπάνες τῶν Χριστουγέννων ἀπό τάς Ἀγγελικάς Δυνάμεις, γιά νά χαιρετίσουν τόν ἐρχομό τοῦ Λυτρωτῆ!
Ἀρχιμ. Χαρίτωνος Πνευματικάκι
