Τα δικά μας δώρα!
«Τί σοι προσενέγκωμεν Χριστέ, ὅτι ὤφθης ἐπὶ γῆς τς ἄνθρωπος δι' ἡμᾶς; ἕκαστον γὰρ τῶν ὑπὸ σοῦ γενομένων κτισμάτων, τὴν εὐχαριστίαν σοι προσάγει· οἱ Ἄγγελοι τὸν ὕμνον, οἱ οὐρανοὶ τὸν Ἀστέρα, οἱ Μάγοι τὰ δῶρα, οἱ Ποιμένες τὸ θαῦμα, ἡ γῆ τὸ σπήλαιον, ἡ ἔρημος τὴν φάτνην· ἡμεῖς δὲ Μητέρα Παρθένον· ὁ πρὸ αἰώνων Θεὸς ἐλέησον ἡμᾶς.»
Είναι ο ύμνος αυτός, αδελφοί μου, ένα από τα εσπέρια, από τα τροπάρια δηλαδή του Εσπερινού των Χριστουγέννων. Όλοι οι Χριστιανοί, έκθαμβοι μπροστά σ' αυτό που έκανε ο ίδιος ο Θεός, που ήρθε και έγινε άνθρωπος για μας, αναφωνούμε: "Τό σοί προσενέγκωμεν Χριστέ...!" Τί να Σου προσφέρουμε, Χριστέ, που φανερώθηκες στην γη ως άνθρωπος; Και λέει ο υμνογράφος ότι οι Άγγελοι Σού προσέφεραν τον ύμνο, οι Ποιμένες διαλάλησαν το θαύμα, οι Μάγοι έφεραν τα δώρα, η γη έδωσε το Σπήλαιο, η έρημος την φάτνη,... ημείς δε Μητέρα Παρθένον. Εμείς προσφέραμε την μητέρα από την οποία πήρε την ανθρώπινη φύση ο Χριστός και έγινε άνθρωπος.
"Τί σοί προσενέγκωμεν Χριστέ;". Αυτές τις ημέρες οι άνθρωποι τρέχουν πυρετωδώς, προκειμένου να αγοράσουν δώρα για τα αγαπημένα τους πρόσωπα. Εμείς, όμως, τι προσφέρουμε στον Χριστό, που μας πρόσφερε τον εαυτό Του και δημιούργησε το απίστευτο, αναπάντεχο, απρόβλεπτο θαύμα του Θεού που έγινε άνθρωπος; Γιατί; Μα ήταν Θεός. Γιατί ήλθε; Ήλθε για τον άνθρωπο. Και γιατί ο άνθρωπος αισθάνεται την ανάγκη να Τον ευχαριστήσει; Διότι, αδελφοί μου, η θεία ενανθρώπησις του Κυρίου, η θαυμαστή Γέννησις του Χριστού μας, γίνεται για τον άνθρωπο, τον πεσμένο, τον κατατρεγμένο, τον επαναστάτη, τον οδηγηθέντα σε αδιέξοδα.
Και όταν ωρίμασε ο χρόνος, "ὅτε ἦλθε τό πλήρωμα τοῦ χρόνου, ἐξαγοράσῃ, ἵνα τήν υἱοθεσίαν ἀπολάβωμεν"(Γαλ. δ' 4-5). Όταν, δηλαδή, έφθασε ο κατάλληλος καιρός, που είχε συμπληρωθεί και τελειώσει η προετοιμασία αυτή Ιουδαίων και εθνικών, όταν το κακό είχε φθάσει στο αποκορύφωμά του, όταν η αμαρτία είχε πλεονάσει και είχε κυριαρχήσει σε όλο τον κόσμο, τότε που όλοι οι λαοί διψούσαν, λαχταρούσαν και ζητούσαν τον ερχομό του Μεσσία, τον ερχομό του Λυτρωτού, τότε ήλθε ο Χριστός.
Και στον ερχομό του Χριστού, τα υπ' Αυτού γενόμενα κτίσματα τι έκαναν; Προσέφεραν τα δώρα τους. Οι Άγγελοι προσέφεραν τον ύμνο. Δεν ακούτε τις αρχαγγελικές και αγγελικές φωνές, που ψάλλουν το "Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καί ἐπί γῆς εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία"; Χαίρονται και αγάλλονται όλες οι ουράνιες δυνάμεις.
Και οι ουρανοί τι προσέφεραν; Τον αστέρα, που υπηρετεί το λυτρωτικό σχέδιο του Χριστού μας. Που καθοδηγεί τους Μάγους, για να βρουν εκείνον τον τόπο, εκείνον τον χώρο, εκείνο το σπήλαιο, εκείνη την πόλη, όπου συντελείται το θαύμα των θαυμάτων, το ασύλληπτο και ακατονόητο για την λογική του ανθρώπου. Εκεί όπου συντελείται η αναδημιουργία του ανθρώπου, η ανύψωσις του ανθρώπου και η ανάπλασις του κόσμου.
Οι Μάγοι; Οι Μάγοι τα δώρα. Έφεραν και οι Μάγοι τα δικά τους δώρα, την δική τους ευγνωμοσύνη, τον δικό τους θησαυρό, την δική τους πίστη, να επαποθέσουν μπροστά στο Θείο Βρέφος, την αγάπη τους, τον σεβασμό τους, την χαρά τους γι'αυτήν την προσδοκία που περίμεναν και την έβλεπαν να πραγματοποείται.
Και οι Ποιμένες αγραυλούντες, αγρυπνούντες γίνονται μέτοχοι αυτού του θαύματος. Συμμετέχουν, προσέρχονται, προσκυνούν και προσφέρουν κι αυτοί τα φτωχικά τους δώρα στον νεοτεχθέντα Βασιλέα του κόσμου.
Και η γη; Η γη αγάλλεται και προσφέρει το σπήλαιον. Αλλά και οι άνθρωποι συμμετέχουν, προσφέροντας αγνή Παρθένο, την Μητέρα, την Υπεραγία Θεοτόκο.
Σ' όλο αυτό το γεγονός, σ'όλο αυτό το πανηγύρι και οι άνθρωποι και οι Άγγελοι και ολόκληρος ο κόσμος έρχεται ταπεινά να προσκυνήση τον Βασιλέα του κόσμου.
Ανοίξτε να περάσει!
Εμείς τι θα προσφέρουμε στον Χριστό; Όχι ο Χριστός δεν θέλει δώρα απ' αυτά που ανταλλάσουμε μεταξύ μας. Ο Χριστός θέλει τις καρδιές μας, για να τις καθαρίσει, να τις αγιάσει και να τις λυτρώσει. Θέλει ο Χριστός, αδελφοί μου, τις αμαρτίες μας να Του δώσουμε, να ξεπλύνει την καρδιά μας, να ηρεμήσει την συνείδησή μας, να φωτίσει την σκέψη μας, να ανοίξει ο δρόμος της επικοινωνίας μας με τον Θεό.
Η Εκκλησία μάς προετοίμασε όλους μας, κατά την τεσσαρακονθήμερο αυτή περίοδο της νηστείας. Μας προετοίμασε για την μεγάλη εορτή της Χριστιανοσύνης. Και η προετοιμασία αναφέρεται στην κάθαρση της ψηχής μας. Αναφέρεται στην συνεχή επικοινωνία μας με τον Θεό. Και, προπαντός, αναφέρεται στο άνοιγμα της καρδιάς μας. Την καρδιάς μας, που την έχουμε φορτωμένη από πάθη, ελαττώματα, αδυναμίες και αμαρτίες, να την δώσουμε, να την προσφέρουμε στον Χριστό, να την καθαρίσει και να την αγιάσει.
Γιατί Χριστούγεννα σημαίνει ο Εμμανουήλ μεθ' ημών. Χριστούγεννα σημαίνει ο Χριστός στις καρδιές μας. Χριστούγεννα σημαίνει ο Χριστός στις οικογένειές μας. Χριστούγεννα σημαίνει ο Χριστός στην κοινωνία μας, στο Έθνος μας, στον λαό μας και σε ολόκληρο τον κόσμο.
Ναι, ας προσφέρουμε τις καρδιές μας, που βουτήχθηκαν μέσα στην αμαρτία. Να τις καθαρίσει ο Χριστός, να τις ελευθερώσει ο Χριστός, να τις αγιάσει ο Χριστός, να τις λυτρώσει ο Χριστός.
Γι' αυτό, αυτές τις ημέρες, λέμε "χαρούμενα Χριστούγεννα, σωτήρια Χριστούγεννα, λυτρωτικά Χριστούγεννα". Αυτές είναι οι ωραιότερες ευχές. Δεν λέμε "Χρόνια πολλά", απλώς, λέμε ευλογημένα και σωτήρια Χριστούγεννα. Αυτήν την προσέγγιση καλούμαστε να κάνουμε όλοι μας. Προσερχόμενοι ευλαβικά στο σπήλαιο της Βηθλέεμ, να εναποθέσουμε τον σεβασμό μας, την αγάπη μας και την αφοσίωσή μας στον Κύριό μας, για να νοιώσουμε και εμείς λυτρωμένοι, φωτισμένοι και αγιασμένοι.
Οι Μάγοι ακολούθησαν τον αστέρα, και εμείς έχουμε τον αστέρα, έχουμε την Εκκλησία μας, έχουμε το Ευαγγέλιο, που μας ανοίγει τον δρόμο, για να μπορέσουμε να βιώσουμε αυτό το μέγα μυστήριο, το ανερμήνευτο και ακατάληπτο για την ανθρώπινη λογική, κατανοούμενο όμως και νοούμενο με την ζωή μας.
Η Εκκλησία μάς ανοίγει τον δρόμο με την μετάνοια. με την εξομολόγηση, με την περισυλλογή, με την ανύψωση του νού και της καρδιάς μας και με την ταπεινή προσκύνηση στο σπήλαιο της Βηθλεέμ.
Χριστούγεννα δεν σημαίνει γλέντι, δεν σημαίνει χαρτοπαίγνιο, δεν σημαίνει βουνό, δεν σημαίνει χιονοδρομίες, δεν σημαίνει τουριστικά ταξίδια. Χριστούγεννα σημαίνει συμμετοχή στο Μυστήριο της θείας οικονομίας, της θείας ενανθρωπήσεως, συμμετοχή στην θεία Λειτουργία και μεταλαβιά των Αχράντων Μυστηρίων.
Αδελφοί μου,
Πέρα από τα φαγοπότια μας, πέρα από τα γλέντια μας, πέρα από τις διασκεδάσεις μας, πέρα από όλες αυτές τις προετοιμασίες, σας παρακαλώ, μία θέση... Μία θέση για τον Χριστό. Το φωνάζουν οι Άγγελοι. Ανοίξτε τις κατάκλειστες καρδιές σας, να περάσει ο Άρχων της ειρήνης, ο Χριστός. Ανοίξτε τις κατάκλειστες πόρτες του σπιτιού σας, που όλοι χωράνε, αλλά δεν χωράει ο Βασιλέας των βασιλευόντων, ο Χριστός. Ανοίξτε τις πόρτες τις κατάκλειστες, λαοί και έθνημ που απομακρύνατε τον Θεό από την ζωή σας, για να βρείτε την πραγματική γαλήνη που χαρίζει μόνον ο Σαρκωμένος Λόγος του Θεού, ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός.
Ανοίξτε! Ανοίξτε να περάσει! "Ιδού έστηκα επι την θύραν και κρούω∙ εάν τις ακούση της φωνής μου και ανοίξη την θύραν, και εισελεύσομαι προς αυτόν και δειπνήσω μετ' αυτού και αυτός μετ' εμού" (Αποκ. γ' 20). Ανοίξτε, αδέλφια μου, ένα δρομάκι, μία δίοδο, να περάσει στον θρόνο των καρδιών μας ο Χριστός. Να θρονιάσει στην ζωή μας ο Χριστός. Να περάσει στην σκέψη μας, στην καρδιά μας, στην οικογένειά μας, στον τόπο μας, στο Έθνος μας. Γιατί, εάν δεν έχουμε χώρο για τον Χριστό, τότε θα έχουμε χώρο για στρατιές δαιμόνων και θα ζούμε την καθημερινή μας κόλαση.
Εύχομαι, αδελφοί μου, φέτος να γεννηθεί και στις δικές μας καρδιές, ανακαινίζοντας τις καρδιές μας, τις σκέψεις μας, τα σχέδιά μας, τον ψυχικό και πνευματικό μας κόσμο, ώστε επαξίως και εμείς να κάνουμε Χριστούγεννα με την απόφαση αυτή: "Χριστέ μου, Σου προσφέρω την καρδιά μου. Κάνε την ανάκτορό σου και μείνε για πάντα μαζί μου". Αμήν.
†Ἀρχιμ. Θεοφίλου Ζησοπούλου
Βιβλ. "ΛΟΓΩΝ ΑΠΑΝΘΙΣΜΑ"
