Θεῖα σκηνώματα
|
Μ |
ᾶς κάλεσε, ἀδελφοί μου, καί πάλι ἡ Ἐκκλησία,
γιά νά τιμήσουμε τό σεπτό πρόσωπο τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου. Καί δέν εἶναι ἡ πρώτη
φορά πού μᾶς καλεῖ νά ἑορτάσουυμε καί νά πανηγυρίσουμε, νά εὐχαριστήσουμε καί
νά δοξολογήσουμε τόν Κύριο, ἐν τῷ προσώπῳ τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου. Ἔχουμε πολλές
ἑορτές καί πολλά πανηγύρια πρός τιμήν τῆς Κυρίας Θεοτόκου. Καί μία ἑορτή ἀπό τίς
πολλές εἶναι καί τά Είσόδια τῆς Θεοτόκου, πού ἑορτάζουμε σήμερα.
Προσφορά καί ἀφιέρωσις
τῶν Θεοπατόρων
Ποιό εἶναι τό γεγονός αὐτό; Γνωστό σέ ὅλους μας. Οἱ Θεοπάτορες, Ιωακείμ καί
Ἄννα, σέ προβεβηκυῖα ἡλικία, σέ προχωρημένη ἡλικία, δέχονται τήν ἐπίσκεψι τῆς
Χάριστος τοῦ Θεοῦ, τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ, καί ἀποκτοῦν μία κόρη πού εἶναι τό ἀποτέλεσμα
τῆς ἰδικῆς τους πίστεως καί τῆς Χάριτος τοῦ Θεοῦ. Καί σήμερα, ἀπό βαθειά εὐγνωμοσύνη,
ὁ Ἰωακείμ καί ἡ Ἄννα προσφέρουν τό παιδί τους στόν Θεό. «Κύριε, αὐτό τό παιδί πού
μᾶς ἔδωσες εἶναι δικό Σου καί τό προσφέρουμε πάλι σ’ Ἐσένα». Γι’ αὐτό, σέ μικρή
ἡλικία, ἡ παρθένος Μαρία εἰσάγετια στόν ναό τοῦς Σολομῶντος καί προσφέρεται
στόν Θεό θυμίαμα εὔοσμο. Καί ἐκεῖ παραμένει ἀσφαλισμένη καί ἀφιερωμένη στόν
Κύριο.
Αὐτό κάνουμε καί ἐμεῖς στόν ἱερό ναό, ὅταν ὁ ἱερεύς, ὁ Λειτουργός τοῦ Ὑψίστου,
λέγη «τά Σά ἐκ τῶν Σῶν». Ἀπό αὐτά, Θεέ μου, πού μᾶς ἔδωσες Σοῦ προσφέρουμε, με ἰδιαίτερη
χαρά καί εὐχαρίστησι, για να μᾶς τά προσφέρης πάλι.
Αὐτό τό γεγονός, λοιπόν, ἑορτάζουμε, τήν προσφορά καί τήν ἀφιέρωσι τῶν Θεοπατόρων
Ἰωακείμ καί Ἄννης στόν Θεό. Καί ἐκεῖ, στόν ναό, ἡ παρθένος Μαρία ἐπισκιάζεται ἀπό
τήν Χάρι τοῦ Θεοῦ καί γίνεται τό ὄργανο τῆς σωτηρίας καί τῆς λυτρώσεως τοῦ ἀνθρωπίνου
γένους.
Μέσα στόν ναό καί ἡ δική της ὕπαρξις γίνεται ναός, καθαρώτατος ναός τοῦ Σωτῆρος,
ἡ καρδιά της γίνεται ἀνάκτορο τοῦ παμβασιλέως Χριστοῦ. Καί, εἰσαγομένη ἡ ἰδία
στόν ναό, μᾶς εἰσάγει στόν οὐρανό, κατεβάζει τούς Ἀγγέλους κάτω στήν γῆ καί
γίνεται σκήνωμα ἐπουράνιο, μέσα στό ὁποῖο φιλοξενεῖται καί κατοικεῖ αὐτός ὁ ἴδιος
ὁ Θεός.
Ὁ ναός τῆς ψυχῆς
Ἀλλά ἐκτός ἀπό τούς ναούς μέσα στούς ὁποίους σήμερα ἐμεῖς ἐλεύθερα ἐκκλησιαζόμαστε,
λειτουργούμαστε, τελοῦμε τά Μυστήρια, μεταλαμβάνουμε καί παίρνουμε τήν Χάρι τοῦ
Θεοῦ, ὑπάρχει καί ἕνας ἄλλος ἀκόμη ναός. Ὁ καθένας ἀπό ἐμᾶς, ἀδελφοί μου, εἴμαστε
ἕνας ναός τοῦ Θεοῦ. Ὁ ἀπόστολος Παῦλος τό λέγει: Δέν γνωρίζετε ὅτι εἴσαστε ναός
τοῦ Θεοῦ; «Οὐκ οἴδατε ὅτι ναός Θεοῦ ἐστε καί τό Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ οἰκεῖ ἐν ὑμῖν;
εἴ τις τόν ναόν τοῦ Θεοῦ φθείρει, φθερεῖ τοῦτον ὁ Θεός» (Α΄ Κορ. γ΄ 16-17). Δέν
γνωρίζετε ὅτι εἶσθε ναός τοῦ Θεοῦ καί ὅτι τό Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ κατοικεῖ ἀνάμεσα σας;
Ἐάν, λοιπόν, κάποιος καταστρέφη τόν ναό τοῦ Θεοῦ, θα καταστρέψη αὐτόν ὁ Θεός.
Τό σῶμα τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ὁ ναός τῆς ψυχῆς, καί ὁ καθένας ἀπό ἐμᾶς εἶναι ἕνας
ναός, τόν ὁποῖο πρέπει να σεβόμαστε καί νά τόν διατηροῦμε καθαρό, γιατί μέσα σ’
αὐτόν ὑπάρχει ἡ ἀθάνατος καί αἰώνιος ψυχή, ἡ ὁποῖα προσφέρει λατρεία καί
δοξολογία στόν Ὕψιστο.
Ἡ κατ’ οἶκον ἐκκλησία
Ἔχουμε ἀκόμη ἔναν ναό, στόν ὁποῖο φιλοξενεῖται ὁ Θεός. Κάθε σπίτι εἶναι κατ’οἶκον
ἐκκλησία, εἶναι ἕνας ἄλλος ναός. Ὅπου βασιλεύει ὁ Χριστός, ὅπου κυριαρχεῖ ὁ
Χριστός, ὅπου εἶναι ἀγαπημένη ἡ οἰκογένεια, ὅπου λειτουργεῖ ὁ θεσμός της, ὁπου ὑπάρχει
τό Εὐαγγέλιο, ὅπου ὑπάρχει ἀγάπη, ὅπου ὑπάρχει ὁμόνοια, ὅπου λατρεύεται ὁ Θεός,
ἐκεῖ τό σπίτι εἶναι ἕνας οἶκος καί ἕνας ναός τοῦ Θεοῦ, εἶναι κατ’ οἶκον ἐκκλησία.
Ὁ καθαρώτατος ναός τοῦ Σωτῆρος
Καί, βεβαίως, ὅπως ἀναφέραμε, ἔχουμε καί τόν καθαρώτατο ναό τοῦ Σωτῆρος,
τήν Ὑπεραγία Θεοτόκου, ἡ ὁποῖα μέσα στά σπλάγχνα της δέχθηκε τόν Χριστό, τόν
Σωτῆρα καί Λυτρωτή τοῦ κόσμου.
Ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος εἶναι ὁ ζωντανός ναός, ὁ καθαρός ναός, ὁ ἁγιασμένος
ναός, ὁ ναός πού ἀκτινοβολεῖ ἀπό ἀρετή καί ἀπό ἁγιότητα. Καί ὅπως ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος
εἶναι ὁ καθαρώτατος ναός, ἔτσι καί ἐμεῖς νά ἔχουμε μια καθαρή ζωή, νά ἔχουμε
μία καθαρή σκέψι, ἕνα ἀθῶο βλέμμα, μία καθαρή ἀκοή, ἕνα ἀθῶο πρόσωπο, μία
καθαρή καί ἁγιασμένη καρδιά.
Ἀδελφοί μου, πρέπει νά ὁμολογήσουμε ὅτι ὅλοι μας στά μάτια τοῦ Θεοῦ εἴμαστε
ἁμαρτωλοί. Ποιος μπορεῖ νά ἀμφισβητήση τόν λόγο καί τήν ἀλήθεια αὐτή; Ποιος μπορεῖ
νά μᾶς πῆ πώς εἴμαστε σήμερα μία κοινωνία ἀγγέλων; Τά πολυάριθμα ἐγκλήματα, πού
καθημερινῶς ἔρχονται στό φῶς τῆς δημοσιότητος, δείχνουν τήν βαθειά σῆψι καί τήν
πνευματική κρίσι πού περνοῦμε ὡς λαός καί ὡς Ἔθνος.
Μετάνοια καί ἐπιστροφή
Ἁμαρτήσαμε, ἀδέλφια μου, γι’ αὐτό σήμερα ἀκούγεται ὑπέρ ποτε ἄλλοτε τό «τάδε
λέγει Κύριος Σαβαώθ»: Λαέ μου, ποῦ πορεύεσαι; Λαέ μου, πῶς ζῆς; Λαέ μου, ποῦ εὑρίσκεσαι;
Γιατί ἀπομακρύνεσαι; Γιατί βλασφημάς; Γιατί ψεύδεσαι; Γιατί συκοφαντεῖς; Γιατί ἀτιμάζεις;
Γιατί ποδοπατεῖς τό Εὐαγγέλιο; Γιατί δολοφονεῖς; Γιατί ληστεύεις; Γιατί ἀδικεῖς;
Γιατί ζῆς μέσα στήν ἁμαρτία;
«Τάδε λέγει Κύριος Σαβαώθ» στόν λαό του…Τί; «Μετανοήσατε καί ἐπιστρέψατε»
(Πράξ. γ΄ 19). Ὅλοι μας ἁμαρτήσαμε καί ἁμαρτάνουμε. Ζοῦμε μέσα στόν βοῦρκο,
στήν λάσπη, μέσα στό σκοτάδι καί μέσα στήν ἁμαρτία. Δέν μένει τίποτε ἄλλο νά
κάνουμε. Βλέπετε, τά σημεῖα τῶν καιρῶν εἶναι ὁλοφάνερα, ξεπροβάλλουν στόν ὁρίζοντα.
Τό κακό ὀργιάζει, ἡ ἁμαρτία πλεόνασε, ὁ σατανᾶς λυσσᾶ καί ἐμεῖς οἱ Χριστιανοί
κοιμόμαστε τόν βαρύ ὕπνο τῆς ἁμαρτίας.
Ἡ καρδιά μας ἀνάκτορο τοῦ Θεοῦ
Ἡ σημερινή ἡμέρα μᾶς στέλνει ἕνα μήνυμα: νά γίνη ἡ καρδιά μας ἕνα ἀνάκτορο
τοῦ Θεοῦ. Νά γίνη ἡ καρδιά μας ἕνας καθαρός ναός. Νά γίνη ἡ καρδιά μας ἕνα θεῖο
σκήνωμα. Καί θά τό ἐπιτύχουμε αὐτό μέ τήν εἰλικρινῆ μας μετάνοια, μέ τήν ἀποφασιστική
μας στροφή ἀπό τήν νύχτα στό φῶς, ἀπό τό ψέμα στήν ἀλήθεια, ἀπό τήν ἀδικία στήν
δικαιοσύνη, από τήν ἁμαρτία στήν ἁγιότητα, ἀπό τήν κόλασι στήν παραδεισένια
ζωή. Ἐδῶ, ἀδελφοί μου, πρέπει ὅλοι μας νά ἐπικεντρώσουμε τήν προσοχή μας.
Καί ἄν θέλουμε νά τιμήσουμε ὄντως καί ἐπάξια τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο, πρέπει
νά πάρουμε δυνατά τήν ἀπόφαση νά ζήσουμε ἕναν καθαρό βίο, μία φωτισμένη ζωή, ἐν
μετανοίᾳ καί ἁγιότητι βίου. Καί τότε θά τιμοῦμε ἐπάξια τό ὑπερύμνητο ὄνομα τοῦ
Θεοῦ καί τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, πού ὅλοι μας ἀγαποῦμε καί ἔχουμε παράδειγμα
στήν ζωή μας. Ἀμήν.
†Ἀρχιμ. Θεοφίλου Ζησοπούλου
Βιβλ. «ΛΟΓΩΝ ΑΠΑΝΘΙΣΜΑ»
