Δεν είναι δυνατόν να δούμε έξω από την άβυσσο της θεϊκής σοφίας και παντοκρατορικής Του βουλής και προνοίας για το έθνος μας -όπως εξάλλου και για όλο τον κόσμο- το γεγονός ότι φέτος, τον μήνα αυτό, εορτάζουμε τη μνήμη των 100 ετών από την οσιακή κοίμηση του εν αγίοις μεγίστου όντως Πατρός ημών Νεκταρίου, αρχιεπισκόπου Πενταπόλεως, του θαυματουργού.
Και θα 'λεγε κανείς, κάποιο έτος απ' όλα στην αέναη ροή του χρόνου θα ήταν οπωσδήποτε το ιωβηλαίο των 100 ετών της μνήμης του. Όμως δεν είναι τυχαίο ότι το έτος αυτό είναι το φετινό, και η εποχή η συγκεκριμένη, φθινόπωρο του 2020. Διότι κατά το έτος αυτό η ανθρωπότητα γνώρισε, γνωρίζει κάτι πρωτόγνωρο για τα παγκόσμια δεδομένα. Όχι ότι το γεγονός μιας πανδημίας είναι κάτι το πρωτόγνωρο στον πλανήτη∙ αλλά ο συναγερμός που έχει σημάνει παγκοσμίως, καθώς και οι μέθοδοι αντιμετωπίσεώς της, κοινές εν πολλοίς σε όλη τη γη, παρέχουν νέα δεδομένα στην ανθρώπινη βιοτή. Ο όρος νέα κανονικότητα έχει μπει ήδη στη ζωή μας και επηρεάζει όλους τους τομείς του κοινωνικού γίγνεσθαι. Νέοι όροι, νέες προϋποθέσεις, νέες πρακτικές εισάγονται, τέτοιες που άλλοτε δεν είχε συναντήσει ο άνθρωπος.
Είναι και η συγκεκριμένη εποχή του έτους που κάνει πιο επιτακτική την ανάγκη για την παρουσία του Αγίου ανάμεσά μας -γι' αυτό και μεγαλύτερη η ανακούφιση που τον έχουμε ειδικά τώρα μαζί μας να τον εορτάζουμε: Μέχρι πριν λίγους μήνες δεν υπήρχε τόση σύγχυση στις συνειδήσεις των ανθρώπων για το δέον στη συμπεριφορά τους, την ανταπόκριση τους απέναντι σε όλη αυτή την κατάσταση.
Αντιδράσεις υπήρχαν και λίγο παλαιότερα, μάλιστα στην πατρίδα μας με το κλείσιμο των εκκλησιών και την απαγόρευση της κοινής λατρείας, όμως μια γενικότερη ιδεολογική τοποθέτηση μπροστά στην όλη φιλοσοφία αντιμετωπίσεως αυτού του εισβολέα κατά της ανθρωπότητας τώρα δείχνει να υποστασιάζεται μέσα στις ανθρώπινες συνειδήσεις.
Κι εδώ είναι το δύσκολο και ανησυχητικό: 'Ενας κόσμος διχάζεται. Παντού: στην οικογένεια, στο χώρο εργασίας, στα μέσα μαζικής μεταφοράς, ενημέρωσης, κοινωνικής δικτύωσης, ακόμη και μέσα στους ιερούς ναούς. Από την μιά οι νομοταγείς, οι υπάκοοι∙ από την άλλη οι επαναστάτες. Οι πρώτοι να κατηγορούν τους δεύτερους εχθρούς του κοινού καλού και της δημόσιας υγείας, οι δεύτεροι να εγκαλούν τους πρώτους υποταγμένους στη Νέα Τάξη Πραγμάτων και τα διεθνή σχέδια ολοκληρωτισμού.
Πού βρίσκεται η αλήθεια;
Πάντα η ζήτηση της αλήθειας είναι βασανιστική, κι οπωσδήποτε έχει να κάνει με το βάρος της πνευματικής συγκροτήσεως του ανθρώπου. Κι επειδή αυτό το δεύτερο είναι το μεγάλο ζητούμενο για τον σύγχρονο άνθρωπο, η ανάγκη ενός Αγίου είναι άμεσα επιτακτική, προκειμένου να μας δώσει εχέγγυα ελευθερίας και ορθής πορείας μέσα στο ιστορικό γίγνεσθαι. Διότι ο Άγιος είναι σε ευθεία ανταπόκριση με το θείον, την Αλήθεια, τη Ζωή.
Γι' αυτό θεωρούμε προϊόν θεϊκής Προνοίας το γεγονός ότι τις ημέρες αυτές έχουμε κοντά μας τον Άγιο Νεκτάριο. Έναν παγκόσμιο άγιο, οικουμενικό άνθρωπο, που μπορεί μέσα από τη ζωή του και τη μυστική του νεύση προς τον Θεό να μας δώσει προοπτικές ζωής και πολιτείας μέσα στον κόσμο.
Αρκεί να συναισθανθούμε τη μυστική πνοή που διαπερνούσε τη δική του ύπαρξη και ζωή. Να εννοήσουμε πως εκείνος ο άνθρωπος του Θεού, ζώντας σε μια κατεξοχήν ταραχώδη ιστορική συγκυρία, με αλλεπάλληλες πολιτικές και εκκλησιαστικές ανακατατάξεις (Μακεδονικός Αγώνας, Βαλκανικοί Πόλεμοι, Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος, εθνικός διχασμός, επαναστατικά κινήματα, αναρρήσεις και πτώσεις εκκλησιαστικών ταγών, Μικρασιατική εκστρατεία) ζούσε με μια αφαίρεση τέτοια, που να του διατηρεί την πνευματική διαύγεια και τη δυνατότητα να είναι με όλους μαζί ενωμένος, πνεύματι και καρδία, και όχι κομματιασμένος, κομματισμένος, διασπασμένος και διασπών. Ο άγιος Νεκτάριος, επειδή και ενόσο ζούσε ήταν άγιος, ήταν ενωμένος με τον Θεό, και αυτό τον έκανε να μπορεί να ενώνεται και να ενώνει τους ανθρώπους. Διότι ένας Άγιος πάντα τέτοιο ρόλο κατέχει στο σύμπαν: ενοποιό.
Στη σημερινή αλγεινή ιστροική συγκυρία, με τις συνειδήσεις μας είτε να πολώνονται σε ακραίες πρακτικές, είτε να αμφιταλαντεύονται αγωνιωδώς στο δέον, το πρώτο που πρέπει επιτακτικά να ζητηθεί είναι η ενότητα. Ο άγιος του αιώνας μας, παγκόσμιος και διαχρονικός, μπορείς να μας την παράσχει: με τον Θεό, που αφήσαμε, με τον εαυτό μας, που αποξενωθήκαμε, με τον πλησίον μας, που χωρίσαμε.
Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά τη νεόκοπη απειλή και να παραμείνουμε ψυχικά άτρωτοι.
Περ. "Ἡ Δράση μας"
Τεῦχος 582, Νοέμβριος 2020
