|
Σ |
ΟΥ ΑΡΕΣΟΥΝ ΤΑ ΑΚΡΑΙΑ ΑΘΛΗΜΑΤΑ;
Καί σέ ποιόν δέν ἀρέσουν,
θά πεῖς. Ὄχι μόνο ἀρέσουν∙ γοητεύουν, τραβοῦν, μαγνητίζουν.
Καί στήν πνευματική
ζωή ὑπάρχουν ἀθλήματα. Καί τό κορυφαῖο ἀπ’ ὅλα μᾶς τό ὑποδεικνύει ὁ Χριστός μας μέ τό λόγια Του πού ἀκοῦμε στό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα
αὐτῆς τῆς Κυριακῆς.
Ἀρχίζει μέ ἕνα γενικό
κανόνα καί προχωρεῖ ἔπειτα στίς κορυφές:
«Ὅπως θέλετε νά σᾶς
συμπεριφέρονται οἱ ἄνθρωποι, ἔτσι ἀκριβῶς νά τούς συμπεριφέρεστε κι ἐσεῖς.
Καί βέβαια αὐτό πρέπει
νά τό κάνετε σέ ὅλους. Διότι, ἐάν ἀγαπᾶτε μόνο ἐκείνους πού σᾶς ἀγαποῦν, ποιά εὔνοια,
χάρη, ἀνταμοιβή σᾶς ἀνήκει ἀπό τόν Θεό; Καμία. Ἀφοῦ καί οἱ ἁμαρτωλοί τό ἴδιο
κάνουν. Κι ἄν δανείζετε μόνο ἐκείνους ἀπ’ τούς ὁποῖους ἐλπίζετε νά πάρετε πίσω ὅ,τι
τούς δώσατε, ποιά χάρη καί ἀνταπόδοση ἀπό τόν Θεό σᾶς ἀνήκει; Καμία. Καί οἱ
πονηροί καί ἁμαρτωλοί δανείζουν σέ ἄλλους ὁμοίους τους, γιά νά ἔχουν κι αὐτοί
τά ἴδια ὀφέλη καί ἀνταλλάγματα ἀπό ἐκείνους.
‘’Πλήν ἀγαπᾶτε τούς ἐχθρούς
ὑμῶν’’! Ἐσεῖς ὅμως ὄχι ἔτσι. Ἐσεῖς νά ἀγαπᾶτε τούς ἐχθρούς σας καί νά τούς
ευεργετεῖτε καί νά τούς δανείζετε χωρίς νά περιμένετε τίποτε γιά ἀνταπόδοση.
Τότε ὁ μισθός σας, ἡ ἀνταμοιβή σας ἀπό τόν Θεό θά εἶναι πολύ μεγάλη. Θά ἀνακηρυχθεῖτε
κατά χάριν παιδιά τοῦ Θεοῦ, θεοί δηλαδή κατά χάριν κι ἐσεῖς, ἀφοῦ θά μοιάζετε
πνευματικά μέ Ἐκεῖνον.
Διότι κι Αὐτός δέν
παύει νά εἶναι καλός καί εὐεργετικός στούς ἀνθρώπους τούς πονηρούς, πού
δείχνουν ἀχαριστία καί χλευάζουν τίς τόσες εὐεργεσίες Του.
Νά γίνεστε λοιπόν ‘’οἰκτίρμονες’’,
σπλαχνικοί πρός τούς συνανθρώπους σας καί συμπονετικοί στίς δυστυχίες καί ἀνάγκες
τους, ὅπως καί ὁ οὐράνιος Πατέρας σας εἶναι σπλαχνικός σέ ὅλους».
***
«πλήν ἀγαπᾶτε τούς ἐχθρούς
ὑμῶν»
Ξέρεις τί σημαίνει τό «πλήν»;
Σημαίνει ὅτι αὐτό δέν ἀποφασίζουν νά τό κάνουν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι. Ὅπως ἀκριβῶς
καί μέ τό ἀκραῖα ἀθλήματα λίγοι ἀσχολοῦνται. Πολλοί ἀθλοῦνται στόν κλασικό στίβο,
ὅμως λίγοι εἶναι αὐτοί πού ἀσχολοῦνται μέ τόν αἰωροπτερισμό, τήν ἀναρρίχηση,
τήν κατάδυση.
Οἱ πολλοί ἀγαποῦν ἐκείνους
πού τούς ἀγαποῦν. Ἔ;, καί τί; Συνηθισμένα πράγματα, συμβατικά. Ὁ Χριστός θέλει ἀπό
τούς δικούς Του νά ξεχωρίζουν ἀπό τούς ἄλλους, ὄχι γιά νά κάνουν ἐντύπωση, ἀλλά
γιά νά εἶναι σέ θέση νά φεύγουν ἀπ’ τή γῆ, νά ξεκολλοῦν ἀπό τά δεσμᾶ τοῦ
κόσμου, νά πετᾶνε στίς οὐράνιες σφαῖρες, ὅπως οἱ ἀετοί, ἐλεύθεροι, μεγαλοπρεπεῖς,
δυνατοί!...
Σκέψου, γιά
παράδειγμα, τί μεγαλεῖο εἶναι νά πεῖς ἐπαινετικά λόγια σέ μιά παρέα γιά κάποιον
ὁ ὁποῖος χθές σέ κατηγόρησε. Ἤ νά ξέρεις ὅτι σέ ἀπεχθάνεται, ἤ ἀκόμα νά σοῦ ἔχει
προξενήσει κακό, βλάβη, ζημιά, καί σύ νά βρεῖς τρόπο νά τόν εὐεργετήσεις, χωρίς
ἐνδεχομένως καί νά καταλάβει ὅτι ἐσύ εἶσαι πού τόν εὐεργἐτησες. Εἶναι ἤ δέν εἶναι,
ὄχι ἀκραῖο, ἀλλά κορυφαῖο ἄθλημα; Ἀναρρίχηση εἶναι στήν πιό ψηλή κορυφή τοῦ
κόσμου, πάνω κι ἀπό τό Ἔβερεστ, στήν κορυφή τοῦ Γολγοθᾶ, ἐκεῖ πού ἀκούστηκαν τά
λόγια τοῦ Ἐσταυρωμένου: «Πατέρα μου, συγχώρα τους...». Κατάδυση εἶναι στά βάθη
τοῦ ὠκεανοῦ τῆς ἀγάπης, ἐκεῖ πού τά νερά δέν ταράζονται ἀπό κυματισμούς, ἐκεῖ
πού τά αἰσθήματα δέν μεταβάλλονται ἀπό παράγοντες ἐξωτερικούς.
***
«πλήν ἀγαπᾶτε τούς ἐχθρούς ὑμῶν»
Τί λές; Εἶσαι γία τό κορυφαῖο ἄθλημα;
Ἀρχιμ. Ἀποστόλου Χ.
Τσολάκη
