Η φύση του ανθρώπου φθείρεται από πολλά πάθη. Ένα από
τα πάθη που εισχώρησαν στην φύση του ανθρώπου από τον διάβολο είναι και το
ψέμα. Τότε μέσα στον παράδεισο τόλμησε ο μισόκαλος διάβολος με την μορφή του
φιδιού να πει ψέματα στην Εύα (καὶ εἶπεν ὁ ὄφις τῇ γυναικί· οὐ θανάτῳ ἀποθανεῖσθε)[1] και με αυτό να κλονίσει την πίστη της απέναντι στον Θεό που τις είχε πει «οὐ
φάγεσθε ἀπ᾿ αὐτοῦ, οὐ δὲ μὴ ἅψησθε αὐτοῦ, ἵνα μὴ ἀποθάνητε»[2], και
μετά ακολούθησε η έξωση από τον Παράδεισο.
Αυτή η αρχική ανυπακοή και απιστία των πρωτοπλάστων
είχε ως αποτέλεσμα από εκείνο το σημείο της ιστορίας και μετά να φθείρεται
διαρκώς η φύση του ανθρώπου και να χάνεται ακατάπαυστα το «ἀρχαῖον κάλλος»[3]
το οποίο προσπαθεί να ξαναβρεί κάθε Χριστιανός.
Βλέποντας λοιπόν ο άνθρωπος το κακό που του προξένησε
το ψέμα και μάλιστα όχι αυτό που είπε αλλά αυτό που πίστεψε θα έπρεπε να νιώθει
μια φυσική αποστροφή προς αυτό.
Παρόλα αυτά 2000 περίπου χρόνια μ.Χ ακόμη και εμείς οι Χριστιανοί ψευδόμαστε έχοντας
άγνοια κινδύνου.
Ο κάθε άνθρωπος και ιδιαίτερα ο Ορθόδοξος Χριστιανός
εμπνευσμένος από τα υψηλά ιδανικά που παρέλαβε από τον Χριστό (ἔστω δὲ ὁ
λόγος ὑμῶν ναὶ ναί, οὒ οὔ· τὸ δὲ περισσὸν τούτων ἐκ τοῦ πονηροῦ ἐστιν)[4] θα πρέπει να αγωνίζεται για να επανέλθει στο ἀρχαῖον κάλλος. Βέβαια αυτή η ανάπλαση του χαρακτήρα του ανθρώπου
από τα πάθη που γίνονται με το στόμα όπως μας διαβεβαιώνει και ο Αγ. Ιάκωβος ο
αδελφόθεος είναι πολύ δύσκολο να ελεγχθούν και κατά συνέπεια να νικηθούν. Όμως
τα αδύνατα για τους ανθρώπους είναι δυνατά για τον Θεό.[5]
Γιατί όμως είναι τόσο
δύσκολο να μην λέμε ψέματα;
- Πολλές φορές αυτοπροβαλλόμαστε με τα ψέματά μας και δείχνουμε έναν άλλο
καλύτερο εαυτό με αποτέλεσμα να γίνουμε πιο αποδεκτοί αλλά εικονικά.
- Άλλες φορές προσπαθούμε να
αποφύγουμε κάποια ζημιά, αταξία ή υποχρέωση μας με ένα ψέμα το οποίο θα μας
γλυτώσει προσωρινά
- Και άλλες φορές χρησιμοποιούμε το ψέμα ως μέσο για να γελάσουμε αλλά
στην πραγματικότητα κοροϊδεύουμε τον άλλον.
Το ψέμα πολλές φορές
είναι πειρασμός εκ δεξιών δηλαδή σου λέει ο λογισμός πες το για να μην
στεναχωρηθεί ο άλλος ή πες τώρα αυτό για να μην γίνει φασαρία και μετά θα
διορθωθεί. Αυτό όμως μπορεί φαινομενικά να γίνεται με καλό σκοπό αλλά έχει ως
αποτέλεσμα την κοροϊδία του δέκτη και την «εξαπάτησή» του αφού τον
αποπροσανατολίζουμε από την αλήθεια. Όπως είπε και ο Χριστός «τὸ δὲ περισσὸν τούτων ἐκ τοῦ
πονηροῦ ἐστιν».
Ενθυμούμενοι λοιπόν
τον παραπάνω αγιογραφικό λόγο ας προσπαθήσουμε όλοι μας να λέμε και να
εκφράζουμε πάντα την αλήθεια χωρίς περιστροφές.
-------------
