Είναι κάποιες ώρες δύσκολες, ώρες μαύρες, σκοτεινές, που πνίγεται η ψυχή και τα χάνει. Θλίψεις μεγάλες και απροσδόκητες, δοκιμασίες πολλές, πειρασμοί αλλεπάλληλοι, ασθένειες βαριές μας λυγίζουν. Γιατί, Θεέ μου; "Έως πότε Κύριε επιλήση μου εις τέλος;"(Ψαλμ. ιβ', 2-3). Ας μην αφήνουμε την πίστη μας να εξασθενήσει. Εμείς συχνά τον λησμονούμε. Εκείνος ποτέ δεν μας λησμονεί, ποτέ δεν μας εγκαταλείπει. Ας καταφεύγουμε με πίστη στον Κύριο με θερμή προσευχή και να περιμένουμε την ώρα Του.
